ΤΑ ΑΡΘΑ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΓΡΑΦΟΝΤΩΝ. ΓΙΑ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΑΠΟΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟ This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Ας υποθέσουμε ότι:

• Ένας λαχειοπώλης έχει μόνο 10 ξυστά λαχεία, όλα τυπωμένα αυτόματα χωρίς να τα έχει δει ανθρώπινο μάτι.

• Και τα πουλά σε 10 ανθρώπους.

• Και αφού τα ξύσουν και οι 10, ένας απ’ αυτούς κερδίσει.

Τότε, μόλις βρεθεί ο νικητής (ας πούμε ο Νο.7 από τους 10), εμείς υποθέτουμε εκ των υστέρων πως το λαχείο που κέρδισε ήταν πάντα στην κατοχή του Νο.7 που το πήρε από πριν.  Όμως ΔΕΝ ήταν. Η Δημιουργία, οτιδήποτε συμβαίνει, γίνεται αυτοστιγμής (ταυτόχρονα, δηλαδή εκτός χώρου και χρόνου). Η Δημιουργία δεν είναι «πριν» και «μετά» όπως   φαίνεται να είναι, ούτε και προκαθορισμένη υπό μορφή πεπρωμένου. Δηλαδή, ότι «έπρεπε» να πάρει το λαχείο που κερδίζει ο Νο.7. Το σύμπαν δεν είναι προκαθορισμένο από το «πριν» στο «μετά» αλλά επανακαθορίζεται αναδρομικά ανά πάσα στιγμή σαν πάντα καινούργιο. Ουδέποτε υπήρξε χρονική στιγμή (αυτή καθ’ εαυτή) της Δημιουργίας στον χώρο. Τα πάντα γίνονται καινούργια και επανακαθορίζονται αναλόγως της εκάστοτε νέας επιλογής μας, της κλήσης μας, ή της προαίρεσης μας. Επειδή αυτή είναι η αληθινή φύση της ύπαρξης, να βιώνεται εκτός χώρου και χρόνου (να είναι αιώνια). Αυτή είναι η κατάσταση της Αληθείας, και η αναδρομικότητα που ποιεί τα πάντα καινά αποδεικνύεται  μάλιστα και επιστημονικά από το Πείραμα της Αναδρομικής Επιλογής της Κβαντικής Φυσικής (Delayed Choice Experiment).

Προτού βρεθεί ο νικητής, ο κάθε ένας από τους 10 θα μπορούσε να ήταν αυτός ο νικητής. Και οι 10 είχαν την ίδια πιθανότητα να κερδίσουν. Την στιγμή που κερδίζει ο Νο.7 είναι σαν να επανακαθορίζεται αναδρομικά το σύμπαν σ’ αυτό που εμείς στη δική μας πραγματικότητα το αντιλαμβανόμαστε σαν αποτέλεσμα μιας πρότερης αιτίας. Δηλαδή, στη δική μας χωροχρονική πραγματικότητα, εμείς νομίζουμε ότι ο Νο.7 πήρε ήδη εκ των προτέρων το λαχείο που κερδίζει και θα κέρδιζε αυτός, ό, τι και να γινόταν (κάτι σαν πεπρωμένο). Δηλαδή, κρίνουμε την Δημιουργία (την ύπαρξη) εκ του αποτελέσματος (εκ των υστέρων), επειδή έτσι την αντιλαμβανόμαστε, σαν «πριν» και «μετά», σαν αιτία και αποτέλεσμα.

Σίγουρα, η χωροχρονική πραγματικότητά μας δεν είναι τίποτε άλλο από αιτίες και αποτελέσματα. Η πραγματικότητα όμως, δεν είναι και η Αλήθεια. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Χριστός μας μιλά για την αληθινή ζωή. Στην αληθινή Δημιουργία (ύπαρξη εκτός χωροχρόνου), αιτία και αποτέλεσμα είναι ΕΝΑ ταυτόχρονο γεγονός που λέγεται ΠΡΟΝΟΙΑ. Ασχέτως των φαινομένων και εν τη αληθεία της ύπαρξής μας, ο Νο.7 ΔΕΝ πήρε το λαχείο που κερδίζει εκ των προτέρων, όπως εκ των υστέρων φαίνεται να έχει συμβεί και η πλάνη οφείλεται ακριβώς στις δύο καταστάσεις «εκ των προτέρων» και «εκ των υστέρων». Δηλαδή, είναι μια χωροχρονική πλάνη, μια πλάνη της πραγματικότητας που συσκοτίζει την αχωροχρονική Αλήθεια, εντός της οποίας τα πάντα γίνονται ταυτόχρονα από την πρόνοια του Θεού.

Η στιγμή που γίνεται το φαινομενικά «τυχαίο» γεγονός (η στιγμή που κερδίζει το λαχείο) σ’ εμάς φαντάζει σαν να ήταν προορισμένη από την «τύχη». Δεν υπάρχει όμως τέτοιο πράγμα που να λέγεται «τύχη». Υπάρχει μόνο το θέλημα του Θεού που εκφράζεται με τη (αχωροχρονική) πρόνοιά Του, κι εμείς είναι που μέσα στην άγνοια μας του Λόγου του Θεού (της Αληθείας) το εκλαμβάνουμε σαν «τύχη». Επειδή αυτός είναι ο δικός μας δυαδικός τρόπος (ο τρόπος του «πριν» και του «μετά», της αιτίας και του αποτελέσματος) με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την ΜΙΑ και ΕΝΙΑΙΑ Αλήθεια.  

Το τυχαίο έχει σχέση με την ταχύτητα, δηλαδή με το πώς μεταβάλλεται ο χώρος ως προς τον χρόνο (V=s/t) και σίγουρα, ζώντας εντός της χωροχρονικής πραγματικότητας, ένας στους 10 θα είναι ο λεγόμενος τυχερός που θα κερδίσει τα λεφτά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή με το συγκεκριμένο λαχείο. Όμως, αυτός είναι ο δικός μας τρόπος με τον οποίο εμείς αντιλαμβανόμαστε την αχωροχρονική Αλήθεια ενόσω βρισκόμαστε έκπτωτοι εντός της χωροχρονικής πραγματικότητας. Έκπτωτοι και διαχωρισμένοι από τους αληθινούς μας εαυτούς, εμείς εδώ και ο Θεός εκεί, όταν Θεός και άνθρωπος είναι ΕΝΑ.

Αυτό ακριβώς σημαίνει «Άγνοια του Λόγου του Θεού», να μας διαφεύγει, λόγω του διαχωρισμού του χωροχρόνου, η ενότητα Θεού και ανθρώπου, κάτι που μας οδηγεί στην λήθη του ποιος είναι ο άνθρωπος, με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε εσφαλμένα υπαρξιακά συμπεράσματα για την ανθρώπινη οικονομία και να χάνουμε την ελευθερία μας, όπως κακή ώρα τώρα (2014) που ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται υπόδουλη στον τραπεζικό μαμωνά.

Στ’ αληθινά, ο νικητής αποφασίζεται ταυτόχρονα με την στιγμή που κερδίζει, χωρίς καθόλου τύχη. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή είναι που κερδίζει και όχι επειδή είχε πάρει από πριν το λαχείο με τα νούμερα που κερδίζουν. Αν το λαχείο είναι ξυστό, τα νούμερα που είναι τυπωμένα κάτω από την ξυστή επιφάνεια δεν τα είδε ποτέ ανθρώπινο μάτι. Μόνο την στιγμή που ξύνονται τα βλέπει ανθρώπινο μάτι και καθορίζονται σαν εκείνα που κερδίζουν με βάση την πάντα ακατανόητη σ’ εμάς πρόνοια του θελήματος του Θεού, όχι την τύχη.

Αν υποθέσουμε ότι ο αριθμός που κερδίζει είναι π.χ., ο 783588, αυτός ο αριθμός ΔΕΝ ήταν από πριν τυπωμένος κάτω από την ξυστή επιφάνεια, όπως εκ των υστέρων εσφαλμένα υποθέτουμε μέσα στην άγνοια μας. Είναι σαν τα νούμερα να αποφασίζονται κατά «μαγικό» για την δική μας χωροχρονική αντίληψη τρόπο, έτσι ώστε να γίνεται πάντοτε η πρόνοια του θελήματος του Θεού σ’ αυτό που εμείς, στη δική μας χωροχρονική αντίληψη, εκλαμβάνουμε (λόγω άγνοιας της Αληθείας) σαν τυχαίο. Αν το λαχείο δεν είναι ξυστό και τα νούμερα τα έχει δει ανθρώπινο μάτι, τότε και πάλι, ο κάτοχος του λαχείου που κερδίζει ΔΕΝ είχε από πριν τους τυχερούς αριθμούς. Με άλλα λόγια, ΔΕΝ υπάρχει εκ των προτέρων λαχείο που κερδίζει και το οποίο κρατά κάποιος. Και πάλι, ασχέτως του τι φαίνεται, τα νούμερα κληρώνονται ταυτόχρονα με τη στιγμή που κερδίζουν (χωρίς «πριν» και «μετά»), κάτι που φαντάζει «μαγικό», ή θαυματουργό στην δική μας έκπτωτη δυαδική αντίληψη.

Ο σώφρων άνθρωπος που έχει ΓΝΩΣΗ του Λόγου του Θεού (και όχι άγνοια), δεν είναι εκ των υστέρων που αποφασίζει για το τι έγινε πριν, αλλά όταν βρίσκεται σε μια κατάσταση εντός της οποίας το «πριν» και το «μετά», η αιτία και το αποτέλεσμα συνενώνονται σε ένα Άπαν Παρών. Γνωρίζοντας την πρόνοιά του Θεού, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν βλέπει πια «εκ μέρους» σαν μέσα από έσοπτρο, αλλά βλέπει το ΌΛΟ και θαυμάζει τα θαύματα της υπαρξιακής ενότητας. Δεν βλέπει πια 50% πριν και 50% μετά, αλλά 100% ταυτόχρονα. Έτσι γνωρίζει την Αλήθεια.

Όταν κάποιος βρίσκεται στην ενιαία αυτή κατάσταση του 2 σε 1, δηλαδή στην κατάσταση της Ενιαίας και Ομοουσίου Τριάδας (1+1=3 ή «πριν» + «μετά» = Άπαν Παρών), τότε προφητεύει, και βλέποντας ταυτόχρονα «το πριν και το μετά μαζί» μπορεί, αν θέλει, να προφητεύσει και τους αριθμούς του λαχείου που θα κερδίσουν. Επειδή όμως, η ανάβαση στην ΓΝΩΣΗ αυτή είναι χάρισμα που προέρχεται από το Έλεος και την Αγάπη του Θεού, κανένας που λαμβάνει τέτοιο τεράστιο χάρισμα δεν ενδιαφέρεται να κερδίσει χρήματα. Είναι ήδη βαθύπλουτος και δεν τα χρειάζεται. Με καμιά πονηρή δικαιολογία δεν ενδιαφέρεται, όπως π.χ., για να βοηθήσει τους φτωχούς και τους δυσπραγούντες και τους αρρώστους, κλπ. 

Τα πάντα στην ύπαρξη (Δημιουργία) γίνονται αυτοστιγμής και όπως φέρεται να είπε και ο Einstein, «ο Θεός δεν παίζει ζάρια». Σαν αιώνιος, ο  Θεός προνοεί για τα πάντα εκτός χώρου και χρόνου (χωρίς «πριν» και «μετά», σε μια κατάσταση Άπαντος Παρόντος), κάτι που σημαίνει ότι ο Θεός ΜΟΛΙΣ εκείνη τη στιγμή «αποφάσισε» ότι θα κερδίσει ο Νο.7. Κι αυτό συμβαίνει σαν αποτέλεσμα της σχέσης του Νο.7, της κλήσης, του καλέσματος, ή της προαίρεσης (επιλογής) που έχει ο Νο.7 με τον Θεό. Ο Νο.7 επιλέγει τον Θεό και κερδίζει, επειδή για κάποιο άγνωστο σ’ εμάς λόγο προνοίας του Θεού, αυτό είναι το θέλημά Του.

«Είδα»  - λέει κάποιος -  «σαν σε όραμα τα νούμερα του δελτίου ΛΟΤΤΟ που κέρδιζε… και δεν πρόλαβα να το παίξω». Αλλά, μόνο και μόνο που στενοχωριέται που δεν το έπαιξε πάει να πει πως αυτό που είδε δεν ήταν από τον Θεό. Αν ήταν από τον Θεό θα κέρδιζε και χωρίς να παίξει ΛΟΤΤΟ. Δεν παίζει ζάρια ο Θεός. Κάποιος θα άφηνε τα χρήματα μπροστά στην πόρτα του. Ο διάβολος ξέρει όλο το παρελθόν, αλλά δεν μπορεί να συνενώσει την φάση για να δει και το μέλλον μαζί, προφητεύοντας. Είναι από την φύση του διχαστικός (δί-βουλος) και δεν γνωρίζει τίποτε από ένωση και Γάμο. Δεν ενεργεί ταυτόχρονα επειδή βρίσκεται εκτός της Αληθείας. Επομένως, δεν υπάρχει περίπτωση να γνωρίζει τα νούμερα και κοροϊδεύει όποιον τον πιστεύει.

Αν μάθουμε να κοιτάζουμε από μια άλλη οπτική γωνία, μια πιο ταπεινή και αγαπητική οπτική γωνία, αν βάλουμε τον εγωισμό μας κάτω και κάνουμε μια καινούργια σωστότερη επιλογή, τότε θα επανακαθορίζουμε κάθε φορά αναδρομικά το σύμπαν και τις συνθήκες της ζωής μας όπως θέλει ο Θεός, δηλαδή καλά για εμάς, έστω και μέσα από δοκιμασίες. Διαφορετικά, όσο παραμένουνε υπερήφανοι και εγωιστές, θα συνεχίσουν να μας συμβαίνουν πάντα τα ίδια θλιβερά πράγματα (με διαφορετικά πάντα σενάρια), τα οποία θα συνεχίσουμε ν’ αποδίδουμε δήθεν στην ατυχία μας, όταν τύχη και ατυχία δεν είναι τίποτε άλλο παρά άγνοια του Λόγου του Θεού. Και θα κλαψουρίζουμε επ’ άπειρο για όλα τα κακά και θα μας φταίνε τα πάντα και οι πάντες, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δημιουργοί του μέλλοντός μας χωρίς τύχη και ατυχία!

Τα πράγματα λοιπόν για εμάς «εδώ» στη χωροχρονική πραγματικότητα φαντάζουν σαν να έρχονται πίσω από το…. μέλλον. Η όλη μας ύπαρξη μέσα στην πρό-νοια του Θεού είναι ένα ταξίδι, μια Οδύσσεια πίσω στο μέλλον, μια και οτιδήποτε γίνεται έχει ήδη γίνει από την αχωροχρονική πρόνοια του Θεού. Το ζητούμενο επομένως είναι το ΠΩΣ να βγούμε από την υπαρξιακή λήθη μας και να μάθουμε να ζούμε την Αλήθεια μέσα στην πραγματικότητα.