ΠΩΣ ΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ

Του Χριστόδουλου Πιερίδη

Ο πόλεμος της Ουκρανίας συνεχίζεται ακάθεκτος στην Παλαιστίνη…

img 14112023 1
 
Η αισχρή Βρετανική πίεση επί του Ελληνισμού για λύση του Κυπριακού επί τη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) με την διαστροφή της «πολιτική ισοπέδωση 50:50» (την έλεγαν «πολιτική ισότητα») θα ήταν ο λόγος (λ) όλων των γεγονότων που επρόκειτο να εκτυλιχθούν σε Κύπρο και Αιγαίο σώζοντας τον απανταχού Ελληνισμό, πιθανόν μέσω σφαγών άμαχου πληθυσμού στην Κύπρο, παρόμοιων με εκείνες της Παλαιστίνης (Βλ. αιτιολόγηση πάρα κάτω), δίνοντας το πρόσχημα για την σημαντικότερη μάχη, προοίμιο του Αρμαγεδδώνα (αυτή των Στενών), κατά την οποία η Ρωσία είναι γραμμένο ότι θα κατήγαγε περιφανή νίκη κατά του ΝΑΤΟ και της Δύσης.

Ο λόγος θα ήταν η Κύπρος. Η αιτία θα ήταν τα εξαμίλια. Το αποτέλεσμα θα ήταν, σε πρώτο στάδιο η απώλεια της Κωνσταντινούπολης υπέρ της Ρωσίας, και σε δεύτερο, η πλήρης και ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους της Τουρκίας, με την Πόλη να περιέρχεται τελικά στους Ρωμιούς υπό το νέο όντως Ορθόδοξο Ελληνικό κράτος, το οποίο όπως λέγει ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, θα έχει τόσο την πλήρη πολιτική όσο και την πλήρη στρατιωτική διοίκηση της Πόλης.

img 14112023 2
 
Από τη υποτιθέμενη «λύση» του Κυπριακού και του Αιγαίου αρχίζουν και τελειώνουν όλα όσα αφορούν την ηθική, θρησκευτική και εθνική επιβίωση της Ρωμιοσύνης (βλ. τέλος Κεφ. 1.0.5), καθώς και το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη, και η ανάλυση που ακολουθεί βασίζεται στις προρρήσεις των Αγίων Γερόντων μας, θεωρώντας ότι διαχρονικός στόχος των Δυτικών είναι η Ρωσία.

Εφόσον (ευτυχώς για εμάς) η Τουρκία του Ερντογάν αρνείτο να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ αποδεχόμενη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) στην Κύπρο επί τη βάση της διαστροφής του 50:50, (δηλαδή με την κυριαρχία της Κύπρου στην Βρετανία), οι Αγγλοσάξονες είχαν ήδη αποψιλώσει μέσα στην μέθη της έπαρσής τους τα δάση της περιοχής του Έβρου (διέταξαν τις υποτελείς σ’ αυτούς ελληνόφωνες πολιτικές ηγεσίες να τα κάψουν το καλοκαίρι του 2023) με σκοπό να περάσουν ανενόχλητα από εκεί τα στρατεύματά τους προς κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, πάντοτε βέβαια με αιχμή του δόρατος τον Ελληνικό στρατό. Ετοίμαζαν μάλιστα ήδη την νέα Ελλάδα που θα αποτελούνταν από ολόκληρη την Θράκη μέχρι την Θεσσαλία, διχοτομώντας την χώρα μέσω τεχνητών πλημμυρών, οι οποίες οριοθετούσαν ήδη την νέα χωροταξία και τα «νέα σύνορα» της Ελλάδας, θέλοντας να την μετατρέψουν σ’ ένα μικρό Δυτικό προτεκτοράτο, όπως άλλωστε λογάριαζαν να κάνουν και  με την Τουρκία, μετά που θα της έπαιρναν (όπως υπολόγιζαν), την Πόλη, το Κουρδιστάν και άλλες περιοχές.

Πάντοτε θεωρώντας ότι διαχρονικός στόχος των Δυτικών είναι η Ρωσία, η Κωνσταντινούπολη ήταν άκρως αναγκαία για τους Δυτικούς, επειδή χωρίς αυτήν δεν μπορούσαν να περάσουν την αρμάδα τους από τα Στενά του Βοσπόρου στη Μαύρη Θάλασσα, αρχικά προς απελευθέρωση της Κριμαίας από την Ρωσία, και στη συνέχεια προς απελευθέρωση ολόκληρης της κατεχόμενης από τους Ρώσους Ουκρανίας. Επειδή, αυτός ήταν ο αληθινός λόγος που κατέβηκε στη Μεσόγειο η αρμάδα, και όχι μόνο για την προστασία του Εβραϊκού Κράτους από μια τρομοκρατική οργάνωση και το Ιράν. Άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Δυτικοί προσπάθησαν να πάρουν την Πόλη. Το επιχείρησαν ξανά το 1915 με αποβίβαση 75 χιλιάδων Άγγλων και Γάλλων στρατιωτών στην Καλλίπολη (έξω από την Κωνσταντινούπολη), αλλά ευτυχώς τους πέταξαν στη θάλασσα οι Τούρκοι με την βοήθεια των Γερμανών, διατηρώντας την Πόλη Ρωμαίικη, έστω και Τουρκική προς το παρόν.

Ο τελικός στόχος απελευθέρωσης της Κριμαίας και καταστροφής της Ρωσίας ήταν επίσης ο λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί έκαναν το παν για να αποτραπεί η διάχυση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, με αλλεπάλληλες επισκέψεις του Υπουργού Εξωτερικών τους στην περιοχή. Επειδή, το ζητούμενο δεν ήταν να αναλωθούν σε πόλεμο για την προστασία του Εβραϊκού κράτους, αλλά να υποτάξουν και εξολοθρεύσουν την Ρωσία με σκοπό να προστατευτεί το Δολάριο και να προχωρήσει ακάθεκτη (όπως πίστευαν) η Νέα Παγκόσμια Δυτική Τάξη. Όμως, το Εβραϊκό κράτος είχε την δική του ατζέντα και ενεργούσε ανεξάρτητα των ΗΠΑ, παρασύροντας τις κι αυτές στην καταστροφή. Η ατζέντα αυτή περιλαμβάνει την ισοπέδωση του Τεμένους του Αλ Άκσα (Ναό του Ομάρ) για την οικοδόμηση στον τόπο του του 3ου Ναού του Σολομώντα, καθώς και την δημιουργία του μεγάλου Εβραϊκού κράτους, δηλαδή την υπαγωγή χωρών όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, κλπ., στο Εβραϊκό κράτος.

Με το «δίκαιό» της, η Τουρκία απειλούσε συνεχώς την Ελλάδα με παραβιάσεις του εναερίου χώρου του Αιγαίου, διεκδικήσεις Ελληνικών νησιών, δηλώσεις από τον Ερντογάν του τύπου «θα έρθουμε νύχτα», «θα πάθετε χειρότερα από την Μικρασιατική Καταστροφή», κλπ., επιδεικνύοντας την ίδια στιγμή άτεγκτη στάση σχετικά με την επίλυση του Κυπριακού, αρνούμενη την κάθε διαπραγμάτευση. Το «δίκαιο» των Τούρκων που υπαγόρευε αυτή την ακραία και αδιάλλακτη συμπεριφορά, δεν οφειλόταν βέβαια στο ότι οι Τούρκοι μισούσαν τους Έλληνες, ή επειδή ήταν παράφρονες, ή μαξιμαλιστές, ή οτιδήποτε άλλο, αλλά επειδή οι Τούρκοι έβλεπαν πως αν δεν υπέκυπταν αποδεχόμενοι ασυζητητί τους όρους των Αγγλοσαξόνων (παραδίδοντάς τους τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου), δηλαδή αν δεν υποτάσσονταν κι αν δεν  επέστρεφαν από μόνοι τους οικειοθελώς στο ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, τότε οι Αγγλοσάξονες θα χρησιμοποιούσαν τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σαν αιχμή του δόρατος των Νατοϊκών Δυνάμεων τους για την στρατιωτική κατάληψη της Κωνσταντινούπολης για τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου.

Σκοπός της κατάληψης της Πόλης ήταν (όπως αναφέρουμε ήδη) να προχωρήσουν όλοι μαζί από την Μαύρη Θάλασσα προς την Κριμαία. Οι Αγγλοσάξονες ήταν μάλιστα και πολύ γενναιόδωροι προς την Τουρκία (πάντοτε βέβαια εις βάρος του Ελληνισμού), προσφέροντας της την Κύπρο στο πιάτο (αλλά, υπό την κυριαρχία της Βρετανίας), καθώς και διαύλους στο Αιγαίο (πάλι μόνο για χρήση, χωρίς Τουρκική κυριαρχία)  έτσι ώστε η Τουρκία να μην ελέγχει μόνο την διέλευση από τα Στενά του Βοσπόρου, αλλά επίσης και την πρόσβαση, καθώς και για να έχει διέξοδο. Επειδή μέχρι τώρα (2023) το Αιγαίο αποτελεί κλειστή Ελληνική λίμνη, δηλαδή δεν δίνει στην Τουρκία, ούτε διέξοδο, ούτε πρόσβαση από κάτω προς τα πάνω.  

Αλήθεια όμως, δεν ήταν παράξενο που η Τουρκία δεν δεχόταν όλα αυτά τα δώρα και δεν συμφωνούσε σε λύση του Κυπριακού, με όλα δικά της (πλην βέβαια της κυριαρχίας που θα την διατηρούσε η Βρετανία); Οι διάφοροι ούτω καλούμενοι πολιτικοί αναλυτές και δημοσιογράφοι, δεν έβλεπαν ότι η Τουρκία φοβόταν τους Δαναούς (τους Δυτικούς) και δώρα φέροντες, λόγω του ότι αν έπαιρνε τα δώρα θα χανόταν στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, χωρίς να εξυπηρετείται το καλώς νοούμενο συμφέρον του Τουρκικού λαού; Όλη αυτή η έλλειψη πληροφόρησης συνιστούσε έγκλημα κατά της κοινωνίας εκ μέρους των πιο πάνω, επειδή έρχονταν τα χειρότερα με σφαγές επί του εδάφους όσο ο Ελληνισμός ύπνωττε, αντί να προετοιμάζεται, έστω για στοιχειώδη άμυνα από σπίτι σε σπίτι.

Στην Τουρκία βέβαια δεν άρεσε καθόλου αυτό το στενό Ελληνικό μαρκάρισμα εκ μέρους των Δυτικών, και σε κάποια φάση, κάτι θα έπρεπε να κάνει κατά της Ελλάδας για να γλιτώσει,  επειδή δεν είχε σκοπό να πάει να πέσει πάνω στη Ρωσία και να χαθεί για να κάνουν το δικό τους οι παράφρονες Αγγλοσάξονες και οι λοιποί Δυτικοί. Μετά λοιπόν την γενοκτονία των Παλαιστινίων και την συνεχή Δυτική  πίεση επί της Τουρκίας (κυρίως μέσω Κύπρου), ενδέχεται οι Τούρκοι στην αμέσως μετά Ερντογάν εποχή, να προσπαθούσαν να λύσουν μια και καλή το θέμα με την Ελλάδα και την Κύπρο, επιχειρώντας το απονενοημένο, δηλαδή καταλαμβάνοντας στρατιωτικά ολόκληρη την Κύπρο (που ήταν ο αδύναμος κρίκος), με εκτεταμένες σφαγές αμάχων Ελλήνων της Κύπρου, καθώς βέβαια και παράλληλη ναυτική προέλαση στο Αιγαίο. Επειδή για τους Τούρκους, ο Ελληνισμός ήταν ενιαίος, δηλαδή ορθώς οι Τούρκοι δεν διαχώριζαν μεταξύ Ελλήνων στην κυρίως Ελλάδα και στην Κύπρο. Μόνο εμείς οι Έλληνες κάναμε αυτό τον ανόητο διαχωρισμό.

Ίσως οι Τούρκοι να επιχειρούσαν το ακριβές αντίστροφο αυτού που επιχείρησε η Ελλάδα κατά της Τουρκίας το 1919-1922 και κατέληξε στην Μικρασιατική καταστροφή. Μόνο που αυτή τη φορά, εκείνη που θα καταστρεφόταν (και μάλιστα θα εξαφανιζόταν) θα ήταν η Τουρκία, όπως ακριβώς το προ-είπε ο Άγιος Γέροντας μας Παΐσιος με την φράση «οι Τούρκοι έχουν ήδη τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους». Επειδή, σαν ο Τουρκικός στόλος έφτανε στα εξαμίλια (δηλαδή στη μέση του Αιγαίου), θα προλάβανε η Ρωσία και θα καταλάμβανε αυτή πρώτη την Πόλη. Λόγω του ότι, η Πόλη είχε την ίδια σημασία για την Ρωσία όπως ακριβώς είχε και  για τους Δυτικούς, αλλά κατ’ αντίστροφο τρόπο (από την ανάποδη). Δηλαδή, καταλαμβάνοντας την Κωνσταντινούπολη πριν τους Αγγλοσάξονες, οι Ρώσοι θα διασφάλιζαν την Κριμαία και την υπόλοιπη Ρωσική Ουκρανία, καθώς και θα έσωζαν επίσης αυτή την ίδια την Ρωσική πατρίδα τους.

Η Ρωσική επέμβαση θα ερχόταν πολύ γρήγορα και θα σταματούσε τις εκτεταμένες, άγριες σφαγές των Τούρκων στη Κύπρο. Όμως, για να σωθούν μέχρι τότε όσοι περισσότεροι Ελληνοκύπριοι μπορούσαν, το σημαντικό ήταν να ενημερωνόταν έγκαιρα ο κόσμος να αμυνθεί ακόμα και με φτυάρια, τσεκούρια, και κυνηγετικά όπλα (όπως είχαν κάνει οι Κρητικοί κατά των Γερμανών αλεξιπτωτιστών που έπεφταν από τον ουρανό), το κάθε σπίτι εφέδρου να είχε κι από ένα αυτόματο όπλο, και η Εθνική Φρουρά της Κύπρου να πρόβαλλε την μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση κατά των Τούρκων, μέχρι την αντιστροφή της κατάστασης, που θα την προκαλούσε η Ρωσική επέμβαση. Η αντιστροφή της κατάστασης θα διευκόλυνε τους Ελληνοκυπρίους να ελευθερώσουν το κατεχόμενο κομμάτι της πατρίδας τους (δυστυχώς με σφαγές Τούρκων, αυτή τη φορά), πετώντας επίσης έξω από την Κύπρο τις Βρετανικές Βάσεις και όσους αλλοδαπούς είχαν αγοράσει παράνομα Ελληνοκυπριακές περιουσίες. Φυσικά, όλες αυτές οι σφαγές θα μπορούσε να είχαν αποφευχθεί αν υπήρχε μετάνοια παρόμοια με εκείνη της Νινευή, όπου μετανόησαν οι πάντες, από τον Βασιλιά μέχρι τον τελευταίο πολίτη, παρακινώντας ο ένας τον άλλο για προσευχή, πενθώντας για τις αμαρτίες τους και νηστεύοντας όλοι μαζί, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των ζωντανών της Νινευή, που ούτε αυτά ήθελαν να φάνε οτιδήποτε (βλ. Κεφ. 2.0.1). Φυσικά, οι προρρήσεις δεν αποτελούν πεπρωμένο, δηλαδή μπορεί να μην γίνουν, αν υπάρχει μετάνοια. Όμως, όχι μόνο δεν υπήρχε μετάνοια, αλλά ούτε καν καταλάβαιναν οι Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο τι συνέβαινε γύρω τους, με τις πολιτικές ηγεσίες τους και τα ΜΜΕ τους να τους κοροϊδεύουν και να τους αποχαυνώνουν…

Από πού λοιπόν συμπεραίνω ότι είναι πιθανόν να υπάρξουν άγριες σφαγές στην Κύπρο, όταν μάλιστα το μόνο που είπε ο Άγιος σχετικά με την Κύπρο είναι ότι αυτή θα ελευθερωθεί; Το συμπεραίνω από το ότι ο Άγιος δεν μας λέει τον τρόπο με τον οποίο θα ελευθερωθεί η Κύπρος. Με βάση το δικό μου σενάριο περί ελευθερώσεως της Κύπρου, συμπεραίνω ότι, με δεδομένο ότι από το 1974 μέχρι σήμερα (2023), η Κύπρος βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την  Τουρκία, καθώς και ότι αποτελεί τον αδύναμο κρίκο του ενιαίου (για τους Τούρκους) Ελληνικού μετώπου, δεν είναι δυνατόν οι Τούρκοι να ξεκινήσουν για τα εξαμίλια, θεωρώντας ότι η Κύπρος είναι… «τρίτη» χώρα, όπως είναι π.χ., ο Λίβανος. Το θεωρώ δεδομένο ότι οι Τούρκοι θα μπουν επίσης και στην ελεύθερη Κύπρο, επειδή τι να κάνουν το Αιγαίο χωρίς έλεγχο της ΝΑ Μεσογείου; Μόνο όμως ο Θεός γνωρίζει πώς θα γίνει, αν θα μπουν χωρίς σφαγές, ή αν θα μπουν καν. Ποιος ξέρει, μπορεί  π.χ., να τους εμποδίσουν οι Βρετανοί, προασπιζόμενοι τα δικά τους συμφέροντα στην Κύπρο…

Τελικά, παρά το ότι οι Δυτικοί έκαναν την Ελλάδα αστακό στρατιωτικά, η Ελλάδα θα περιερχόταν από μόνη της σε τέτοια άσχημη κοινωνική κατάσταση (βλ. τους λόγους πιο κάτω), που όχι μόνο δεν θα τα κατάφερνε να συγκρατήσει την Τουρκία σε Κύπρο και Αιγαίο, αλλά ούτε τον ίδιο της τον εαυτό δεν θα μπορούσε να σώσει... Με βάση τις προρρήσεις των Αγίων Γερόντων μας, ουδέποτε θα ξεκινούσε καν ο Ελληνικός Νατοϊκός Στρατός προς Κωνσταντινούπολη, πόσο μάλλον να έφτανε σ’ αυτήν.

Προστατεύοντας τα συμφέροντά της, η Ρωσία θα έσωζε επίσης και τον Ελληνισμό, και η Κύπρος θα ελευθερωνόταν, έστω με κόστος τις φοβερές σφαγές Ελλήνων από τους Τούρκους στο νησί, καθώς και τις σφαγές Τούρκων από τους Έλληνες κατά την απελευθέρωση.

Ανάμεσα σε πολλά άλλα, η άσχημη κοινωνική κατάσταση που παίρνει σάρκα και οστά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού στην Ευρώπη (ιδιαίτερα στη Γαλλία) οφείλεται και στα πιο κάτω:

  • Στην χυδαία αλαζονεία των άθεων πολιτικών, του μίσους τους για το έθνος (είναι πουλημένοι στην υπερεθνική τραπεζική ελίτ), την διαφθορά τους, τον εκχυδαϊσμού τους προς την ηδονιστική διαστροφή και την ελευθεριότητα, καθώς και την προσπάθεια τους προς την κατεύθυνση της εκπόρνευσης μικρών παιδιών.  
  • Στην δραματική επιδείνωση της υγείας του πληθυσμού και τους αιφνίδιους θανάτους εξαιτίας των εκβιαστικών πειραματικών εμβολιασμών νάνο-γενετικού τύπου (που δεν απέτρεπαν καθόλου την μετάδοση, για να δικαιολογηθεί έστω κάπως ο εκβιασμός), καθώς και στην ανεπάρκεια των εθνικών συστημάτων υγείας. Καταστρεφόταν το ανοσοποιητικό σύστημα των εμβολιασμένων.
  • Στον καλπάζοντα πληθωρισμό, την ακρίβεια και την αύξηση των επιτοκίων (αύξηση κόστους δανεισμού όταν το χρήμα είναι το δάνειο!). Άδειαζαν τις τσέπες των πολιτών.
  • Στην απώλεια της στέγης των πολιτών λόγω της αδυναμίας τους να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά δάνεια τους.
  • Στην υπαγωγή των λεφτών των καταθετών στην κυριαρχία αλλότριου ηλεκτρονικού κέντρου (κλοπή κόπου και μόχθου εργασίας) μέσω της κατάργησης των μετρητών και της αντικατάστασης τους με ψηφιακούς τίτλους από τις Κεντρικές Τράπεζες (CBDC).
  • Στην καθοδηγούμενη λαθραία εισβολή αλλοθρήσκων με στόχο την αντικατάσταση των τοπικών γηγενών πληθυσμών.
  • Στην πρόκληση μαζικά θανατηφόρων δυστυχημάτων σε κτήρια, μέσα μεταφοράς, κλπ., λόγω της απουσίας ασφάλειας που οφείλεται στην χρεοκοπία των κρατικών δομών, καθώς και στην έλλειψη ασφάλειας κατά κρατικά υποστηριζόμενων εισβολέων και χούλιγκαν, όπως και κατά σεισμών,  πυρκαγιών, πλημμυρών, κλπ., κοκ.

Όμως, όλα αυτά και πολλά άλλα (συμπεριλαμβανομένων των εθνικών μας θεμάτων), ήταν μέσα στην πρόνοια του Θεού, και οι Ρώσοι μαζί με τους Άραβες επρόκειτο να αφήσουν τους Παλαιστινίους να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους (ήταν καλά εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι), όσο οι Εβραίοι υπέγραφαν την καταδίκη τους με τα όσα έκαναν, επειδή ποια θα ήταν γι’ αυτούς η επόμενη μέρα του πολέμου; Πιθανόν λοιπόν οι Εβραίοι να έκαναν όσα έκαναν προσβλέποντας στο ότι η επόμενη μέρα «δεν» θα περιλάμβανε γείτονες όπως ο Λίβανος, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, κλπ., δηλαδή θα αναδιαμόρφωναν τον χάρτη δημιουργώντας το μεγάλο Εβραϊκό κράτος. Την ίδια στιγμή βέβαια οι Άραβες με τους συμμάχους τους (Ρώσους και Κινέζους) πρόσβλεπαν κι αυτοί στο δικό τους μεγαλύτερο σχέδιο, που ήταν η κατάρρευση των ΗΠΑ μαζί με το Εβραϊκό κράτος, κάτι που θα συνέβαινε μετά την απώλεια της μάχης των Στενών από το ΝΑΤΟ (και τους Δυτικούς), καθώς και μετά την αποδολαριοποίηση, στην οποία προέβαιναν επισταμένα η Ρωσία με την Κίνα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των BRICS και πλείστων άλλων χωρών.

Με βάση τις προρρήσεις των Αγίων Γερόντων μας, αν Ρώσοι και Άραβες έδειχναν αυτοσυγκράτηση, τότε μετά από μια σειρά πολεμικών επεισοδίων σε διάφορα μέρη του κόσμου, σύντομα η Ρωσία θα έφτανε έξω από την Ιερουσαλήμ, δηλαδή θα κατέλυε το Εβραϊκό κράτος, λύνοντας μια για πάντα το Παλαιστινιακό ζήτημα. Επειδή, αν Ρωσία, Κίνα και Άραβες έκαναν κάτι τώρα για την προστασία των Παλαιστινίων, θα ήταν σαν ο εχθρός να καθόριζε τις κινήσεις τους, δηλαδή θα ήταν σαν να έπαιζαν αναλωνόμενοι εντός του γηπέδου των ΗΠΑ, ξεχνώντας την μεγαλύτερη εικόνα που είχε να κάνει με την παγκόσμια ανθρώπινη υπαρξιακή οικονομία, δηλαδή με το ποιος είναι ο άνθρωπος και το ποιος ο Θεός, δηλαδή το ποιος κάνει κουμάντο στον κόσμο. Ενώ αν και εφόσον Ρωσία και Κίνα ήταν έτοιμες να φέρουν κάτω το Δολάριο χωρίς να κινδυνεύσουν και οι ίδιες, τότε θα μπορούσαν να προβούν σε αντιπερισπασμούς σε άλλα μέρη του πλανήτη, όπως π.χ., στην Ταϊβάν, στο Κόσοβο, κλπ.,, εξοπλίζοντας την ίδια στιγμή τις δυνάμεις που πολεμούσαν υπέρ των Παλαιστινίων, προκαλώντας παρατεταμένη φθορά τόσο στο Εβραϊκό κράτος, όσο και στις ΗΠΑ, που βρίσκονταν ήδη στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης.

Γι’ αυτό και δεν αντιδρούσαν πολεμικά ούτε το Ιράν, ούτε οι υπόλοιπες Αραβικές χώρες. Αλλά (όπως ήδη αναφέρουμε πιο πάνω), ούτε οι ΗΠΑ επιθυμούσαν γενίκευση του πολέμου στην Μέση Ανατολή, απλά επειδή κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετούσε τον παγκόσμιο σκοπό τους. Όπως όμως και πάλι αναφέρουμε πιο πάνω, το Εβραϊκό κράτος είχε την δική του ξεχωριστή ατζέντα, κι επειδή γνώριζε ότι ήταν ήδη καταδικασμένο την επόμενη μέρα του πολέμου, ήθελε την κλιμάκωση του πολέμου για την «τελική λύση» που θα εξυπηρετούσε το ίδιο και την πολιτική σαβούρα του, τραβώντας μαζί του και τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό και οι Σιωνιστές θα δοκίμαζαν την αραβική αυτοσυγκράτηση, πιθανόν κατεδαφίζοντας ακόμα και το Τέμενος του Αλ Άκσα για να χτίσουν στον τόπο του τον 3ο Ναό του Σολομώντα, εντός του οποίου ήθελαν να στέψουν τον αντίχριστο ψευδομεσσία τους, που ήταν ήδη παρών.
Ακολουθούσαν λοιπόν κι άλλες επιθέσεις εθνών επί εθνών ακριβώς όπως αναφέρεται στην Βίβλο στα Κεφάλαια 24 και 13 των κατά Ματθαίον και Μάρκον Ευαγγελίων αντιστοίχως, μια κι αυτή τη στιγμή (τέλος του 2023), ζούμε ήδη την εποχή προ του Βδελύγματος της Ερημώσεως.

Συγκεκριμένα, στην Βίβλο ο Κύριος μας λέγει πως:

6 μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων· οράτε, μη θροείσθε· δει γαρ πάντα γενέσθαι, αλλ' ούπω εστί το τέλος. 7 εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους· 8 πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων.

Τα δεδομένα αναλυτικότερα:

Μετά την συντριβή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία το 2023 και την μεταφορά του πολέμου της Ουκρανίας στην Μέση Ανατολή (με την Δύση αντί τη Ρωσία αυτή τη φορά να φθείρεται σ’ ένα παρατεταμένο πόλεμο), η σημασία της Τουρκίας για τη Δύση θα γινόταν όλο και πιο μεγάλη, με την Δύση να πιέζει την Τουρκία να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, και την Τουρκία να ζητά όλο και περισσότερα ανταλλάγματα υπέρ της, κυρίως εις βάρος του Ελληνισμού. Η Τουρκία ζητούσε σαν αντάλλαγμα την Γαλάζια Πατρίδα μας, μέσω της δικής της αντίληψης περί «λύσεως» σε Κύπρο και Αιγαίο, η οποία  ήθελε την Τουρκία κυρίαρχη στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Όμως, τόσο η Αγγλοσαξονική ελίτ (βασικά με την «εγγυήτρια» της Κύπρου Βρετανία), όσο βέβαια και η υπόλοιπη Δυτική ελίτ (ΗΠΑ, Γαλλία & υπόλοιπη ΕΕ), απλά δεν μπορούσαν να καταστήσουν την Τουρκία κυρίαρχη στον εν λόγω χώρο, παρά και επέμεναν στην προσπάθεια εξάσκησης οικονομικής και άλλης πίεσης επ’ αυτής για να δεχτεί «λύση» τύπου Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο (ΔΔΟ) και στη συνέχεια στο Αιγαίο, με τρόπο που η Τουρκία να υπερισχύει επί των υποτελών Ελλήνων μόνο σαν χωροφύλακας, χωρίς να ασκεί κυριαρχία στον ενιαίο χώρο Κύπρου (Νοτιοανατολικής Μεσογείου) και Αιγαίου. Την κυριαρχία του κοινού ελληνοτουρκικού χώρου ήθελαν να την έχει η Βρετανία, με την Τουρκία να έχει απλώς την διοίκηση, γι’ αυτό και οι Αγγλοσάξονες επέμεναν τόσο πολύ στο αδιέξοδο της ούτω καλούμενης «πολιτικής ισότητας» του 50:50, η οποία φυσικά ήταν «πολιτική ισοπέδωση».

Ήταν ισοπέδωση, επειδή επί τη βάση του εκ προοιμίου συνεχούς αδιεξόδου του 50:50 ανάμεσα στους Έλληνες και τους Τούρκους της Κύπρου (για τις κοινωνικές συνέπειες του οποίου αδιαφορούσαν πλήρως), οι Βρετανοί θα διατηρούσαν εσαεί την κυριαρχία τους επί της Κύπρου, με συγκριμένο στόχο και σκοπό την δημιουργία κοινού στρατιωτικού μετώπου Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας για την καθυπόταξη της Ρωσίας. Επειδή αν τα δύο μέρη είχαν ξεχωριστές κυριαρχίες (αλλαγή βάσης λύσης του Κυπριακού σε δύο κράτη, αναγνώριση κατεχομένων, κλπ.), τότε η Τουρκία θα ελευθερωνόταν και η Βρετανία θα έχανε την κυριαρχία της επί ολόκληρης της Κύπρου. Αν μάλιστα δινόταν ξεχωριστή κυριαρχία επί της Κύπρου στην Τουρκία, τότε το ίδιο θα γινόταν και στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα την καταστρατήγηση του Δυτικού στόχου για την σύμπηξη κοινού Ελληνοτουρκικού  μετώπου (μέσω Κύπρου) υπό την Τουρκία κατά της Ρωσίας ανάμεσα στις τρεις αυτές χώρες. Επειδή, προφανώς τότε η Τουρκία δεν θα είχε κίνητρο να μπει σε πόλεμο με τη Ρωσία και να καταστραφεί, παρά και θα έπαιζε τον συντονιστή Ανατολή και Δύσης, από θέση ισχύος πια…

Αν και η παραχώρηση από την Βρετανία της κυριαρχίας της Κύπρου στην Τουρκία αποκλείεται λόγω της τεράστιας γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας που έχει η Κύπρος για την Βρετανία και την ΝΠΔΤ (ιδιαίτερα μετά την ανταρσία της Ρωσίας και την μεταφορά στην Μέση Ανατολή του πολέμου της Ουκρανίας), δεν αποκλείεται τελικά, είτε η μετά-Ερντογάν Τουρκική πολιτική ηγεσία να αποδεχόταν να πάρει τα δώρα, έστω και χωρίς κυριαρχία, ή η Βρετανία να έδινε τελικά την κυριαρχία του χώρου στην Τουρκία, γνωρίζοντας ότι δεν θα είχε πια σημασία, λόγω του ότι την επόμενη μέρα η Τουρκία θα ήταν κατεστραμμένη στον νέο αναδιαμορφωμένο γεωπολιτικό χάρτη. Εν τω μεταξύ βέβαια, οι Αγγλοσάξονες επέμεναν στην παραφύση «λύση» ΔΔΟ του Κυπριακού και προχωρούσαν κανονικά τις σχετικές διαδικασίες. Αν και όταν λοιπόν δούμε να δίνεται η Κύπρος και το Αιγαίο κυρίαρχα στην Τουρκία, τότε πρέπει να γνωρίζουμε ότι ήρθε η ώρα της πραγματοποίησης των όσων ήδη έγιναν «πίσω στο μέλλον» (των γεγονότων). Επειδή τότε η Τουρκία θα έχει πάρει ό, τι ζητούσε και δεν θα έχει πια λόγο να επιτεθεί κατά του Ελληνισμού. Εκτός βέβαια κι αν την βάλουν να επιτεθεί εν είδη αντιπερισπασμού για να τραβήξει την Ρωσία σε πόλεμο.

Οι γηραιές αλεπούδες πίστευαν μέσα στην τρέλα τους ότι εξωθώντας την Τουρκία στο απονενοημένο (στο να χτυπήσει Ελλάδα και Κύπρο), αυτό θα την έφερνε σε σοβαρή αντιπαράθεση με την Ρωσία, αναγκάζοντας την να επιστρέψει στο Δυτικό στρατόπεδο, αν δεν ήθελε να χάσει την Κωνσταντινούπολη υπέρ της Ρωσίας. Ποτέ όμως δεν υπολόγιζαν ότι η Ρωσία δεν θα ερχόταν σε καμιά απολύτως αντιπαράθεση με την Ρωσία, παρά και θα καταλάμβανε αμέσως και αστραπιαία την Πόλη, κάτι που μετά την ανασύνταξη των κατάπληκτων Δυτικών, θα αποτελούσε το έναυσμα του Αρμαγεδδώνα. Σαν αποτέλεσμα του φοβερού αυτού παγκόσμιου πολέμου, η Ρωσία θα αναγκαζόταν να αποδώσει την Πόλη στους Ρωμιούς, δηλαδή τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, άλλοι εκ των οποίων θα μιλούσαν Τουρκικά και άλλοι Ελληνικά. Επειδή στην Μικρά Ασία ζει η Ορθόδοξη Ελληνική ψυχή.

Οι Βρετανοί θεωρούσαν θρασεία και αγνώμονα την Τουρκική απαίτηση για ξεχωριστή κυριαρχία στην Κύπρο (κάτι που θα οδηγούσε νομοτελειακά σε Τουρκική κυριαρχία εφ’ όλης της Κύπρου), πρώτον επειδή οι Βρετανοί ήταν που έκαναν την τεράστια χάρη στους Τούρκους επιτρέποντάς τους να πάρουν το 36% της Κύπρου (καθορίζοντας τους μάλιστα σαφώς την περιοχή που θα κατελάμβαναν το 1974 - η Αμμόχωστος δεν περιλαμβανόταν), και δεύτερον επειδή το City of London έχει κυριολεκτικά αγοράσει την Κύπρο μέσω του αεριτζίδικου χρέους (το χρέος συσσωρεύτηκε κυρίως μετά την συνετή διακυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου), και φυσικά δεν θέλει να παραχωρήσει την περιουσία «του» (το τσιφλίκι «του») στους Τούρκους, δίνοντάς τους και την κυριαρχία της Κύπρου.

Όταν όμως οι Τούρκοι μιλούσαν για λύση δύο κρατών εννοούσαν δύο κράτη με ξεχωριστή κυριαρχία το καθένα, κάτι που δεν ήταν επίσης καθόλου αποδεκτό από τους Έλληνες της Κύπρου, οι οποίοι σε τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να απεμπολήσουν την κατεχόμενη περιοχή τους, αναγνωρίζοντάς την επίσημα και δημιουργώντας μαζί της το Ομόσπονδο κράτος της «Νέας Κυπριακής Δημοκρατίας». Εκτός για λόγους αξιοπρέπειας των Ελλήνων της Κύπρου και άλλων συναισθηματικών λόγων, δεν είχε άλλη σημασία για τον Έλληνα της Κύπρου το πώς θα διχοτομούταν η πατρίδα του, δηλαδή αν θα ήταν μέσω Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας χωρίς δύο ανεξάρτητα κράτη (πιο «αξιοπρεπές»), ή μέσω Ομοσπονδίας δύο ανεξάρτητων κρατών (πλήρης εξευτελισμός).

«Ευτυχώς» όμως για εμάς τους Έλληνες, καθυστερούσε η ούτω καλούμενη «λύση» του Κυπριακού και του Αιγαίου επειδή οι Τούρκοι δεν αποδέχονταν την πολιτική διαστροφή, αρνούμενοι να υποδουλωθούν στον οποιοδήποτε τρίτο (τον Βρετανό), ο οποίος θα τους έκανε ό, τι ήθελε εκείνος, ρίχνοντάς τους σε πόλεμους για τα συμφέροντα άλλων, απεμπολώντας το έθνος τους, την πίστη τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, καθώς και οτιδήποτε άλλο ήταν δικό τους, ακόμα κι αυτές τις ίδιες τις ζωές τους μέσω υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων, ηλεκτρονικού χρηματοπιστωτικού ελέγχου, κλπ., κοκ. Όλοι γνώριζαν βέβαια ότι η «λύση» του Κυπριακού δεν ήταν για να λυθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα ανάμεσα στις δύο κοινότητες, αλλά για να επανέλθει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ με σκοπό αυτό να επιτεθεί στη συνέχεια στρατιωτικά (με όλους μαζί) κατά της Ρωσίας. Μάλιστα, το μεγάλο ερώτημα που αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα ήταν για πόσο καιρό ακόμα η Ρωσία θα ανεχόταν (χωρίς να προβαίνει σε αντιπερισπασμούς μαζί με την Κίνα) την συγκέντρωση Νατοϊκών δυνάμεων στην Μεσόγειο, τα οποία, όπως έχουμε αναφέρει, δεν μαζεύονταν μόνο για την προστασία του Εβραϊκού κράτους από μια τρομοκρατική οργάνωση και το Ιράν, αλλά με σκοπό την κατάλληλη στιγμή, να περάσουν στην Μαύρη Θάλασσα με στόχο την «απελευθέρωση» της Κριμαίας.

Οι Τούρκοι επεδείκνυαν τεράστια αυτοσυγκράτηση στην όλη συμπεριφορά της εκάστοτε Κυπριακής  κυβέρνησης, η οποία δικαίως τους προκαλούσε συνεχώς με τις τριμερείς συναντήσεις της για τον ενεργειακό πλούτο, καθώς και με την επιμονή της  Ελληνικής πλευράς για επιστροφή στο ανύπαρκτο για την Τουρκία Crans Montana, επειδή αυτό που τους έλεγαν βασικά τα ξετσίπωτα Ελληνικά και Ελληνοκυπριακά πολιτικά πιόνια των Αγγλοσαξόνων ήταν:

«Ακούστε Τούρκοι. Εμείς είμαστε ήδη ξεφτιλισμένοι από κάθε υπαρξιακή άποψη (εθνική, ηθική, θρησκευτική, οικονομική, κ.α.)… Γιατί δεν παίρνετε κι εσείς αεριτζίδικα δάνεια να ανασάνετε, δηλαδή γιατί δεν  ξεπουλάτε κι εσείς την πατρίδα σας, να έλθετε κι εσείς στο Δυτικό χαρέμι μας, να γίνουμε όλοι μαζί ένα εύθυμο κλαμπ κάτω από τους κοινούς ιδιοκτήτες και επιβήτορές μας;».

Το τι ακριβώς συνέβη στο Crans Montana ήταν ότι η Τουρκία προσποιήθηκε ότι ήταν δήθεν έτοιμη για λύση, όταν στην πραγματικότητα μας μέτρησε κυριολεκτικά, διαπιστώνοντας έκπληκτη τον ολοκληρωτικό ηθικό & εθνικό ξεπεσμό μας (την ξεφτίλα μας), καθώς και την πλήρη παράδοση μας στην τραπεζική παγκοσμιοποίηση μέσω των δωσίλογων ηγεσιών μας. Η Τουρκική διπλωματία επιβεβαίωσε τρίβοντας τα μάτια της αυτό που πάντοτε γνώριζε, δηλαδή το ότι οι πολιτικές ηγεσίες μας είναι πουλημένες ψυχή τε και σώματι στους παγκόσμιους δανειστές μας (γνωστούς και ως «οι αγορές»). Γνωρίζοντας λοιπόν πάρα πολύ καλά την τεράστια πνευματική σημασία που έχει για όλους αυτούς τους Ιλλουμινάτι διεστραμμένους η Νέα Παγκόσμια Δυτική (Γενετική) Τάξη (είναι λατρευτική παρά-θρησκεία), αυτή τη στιγμή (τέλος 2023) η Τουρκία ποντάρει στην ανάκτηση της κυριαρχίας της Κύπρου και της Ελλάδας, κάτι που ακόμα κι αν της το δώσουν, δεν θα καταφέρει ποτέ να το πάρει λόγω του ξεσηκωμού του Ελληνισμού και της Πολιτειακής Ανωμαλίας που θα ακολουθήσει με την απαίτηση του χρέους, καθώς βέβαια και λόγω της αποφασιστικής  Ρωσικής αντίδρασης.

Το θέμα λοιπόν ήταν το πόσο θα άντεχαν στις Κυπριακές προκλήσεις οι Τούρκοι, ενόσω ταυτόχρονα οι Δυτικοί προκαλούσαν τον καταποντισμό της Τουρκικής Λίρας, προκαλώντας φοβερή μιζέρια και δυστυχία στην Τουρκική κοινωνία. Οι Αγγλοσάξονες είχαν σκοπό να φέρουν τους Τούρκους στο αμήν, πιστεύοντας ότι δεν θα τολμούσαν να επιτεθούν κατά της υπόλοιπης Κύπρου και του Αιγαίου. Θα έκαναν όμως λάθος, κάτι που ενδέχεται να οδηγούσε σε εκτεταμένες σφαγές Ελλήνων στην Κύπρο και Τουρκική εισβολή στο Αιγαίο, καθώς και εμπλοκή της Ρωσίας, η οποία θα καταλάμβανε αστραπιαία την Πόλη όταν οι Τούρκοι θα έφταναν τα εξαμίλια (μέσο του Αιγαίου).

Αν και άδικη για εμάς τους Έλληνες της Κύπρου που χάσαμε τις περιουσίες και την πατρίδα μας, αυτή η τιμητική στάση της Τουρκικής ηγεσίας υπό τον Ερντογάν να μην υποκύπτει στον Αγγλοσαξονικό εκβιασμό ήταν όντως «ευτύχημα» για εμάς, επειδή, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το έκτρωμα της ΔΔΟ που το αποκαλούσαν δήθεν «λύση» του Κυπριακού, δεν είχε σκοπό να λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα ανάμεσα στις δύο κοινότητες της Κύπρου, παρά και σκόπευε να δημιουργήσει ένα ενιαίο στρατιωτικό μέτωπο Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας υπό την Τουρκία κατά της Ρωσίας, κάτι που θα κατέστρεφε πολεμικά και τα τρία εμπλεκόμενα μέρη (Ελλάδα-Κύπρο-Τουρκία), μια κι οι Ρώσοι δεν επρόκειτο να καθίσουν να εξαλειφθούν. Από τα τρία μέρη, μόνο ένα ήταν εχέφρων και προάσπιζε τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του λαού του, κι αυτό ήταν η Τουρκία του Ερντογάν, ανεξάρτητα του αν κατείχε παράνομα μέρος της Κύπρου, κι αν εμείς το θεωρούμε εχθρό μας.

Παρένθεση:

«Υπό της περιστάσεις της απώλειας εδάφους το 1974, η φιλοσοφία του σχεδίου του ΟΗΕ (που έμεινε γνωστό ως Σχέδιο Ανάν) αποτελούσε την ορθή βάση λύσης του Κυπριακού, εφόσον θα επιστρεφόταν σημαντικό ποσοστό εδάφους στους Έλληνες νόμιμους ιδιοκτήτες και θα διασφαλιζόταν η βιωσιμότητα και η ανεξαρτησία του κράτους. Το Σχέδιο ήταν ορθό σαν σκέψη, επειδή τρίτο πλαίσιο “επανένωσης” θα ήταν η Κυπριακή Δημοκρατία και κατά προέκταση η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέλος της οποίας είναι η ΚΔ. Παρά ταύτα, τόσο οι πρόνοιες του Σχεδίου (π.χ., η δήθεν επιστροφή της Μόρφου 19 χρόνια μετά το 2004 και  μετά τα γεγονότα που έμελλε να συμβούν στη Συρία το 2011 + το άρθρο 8 που έδινε τον ορυκτό πλούτο στην Βρετανία μέσω των Βάσεων της, συν πολλές άλλες απίστευτες και απαράδεκτες διαστροφές), όσο και οι εξ’ ανάγκης κακές προθέσεις των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων που αφορούσαν την ίδια την ύπαρξη της πατρίδας τους - βλ. πιο κάτω “Σύνδρομο Περικυκλωμένης Χώρας”), δεν επέτρεπαν την αποδοχή του Σχεδίου από τους Έλληνες της Κύπρου.

Οι αληθινές προθέσεις των Τούρκων φάνηκαν αργότερα, το 2023, όταν έπεσαν οι μάσκες. Εκείνο που εξ’ ανάγκης ήθελαν εξ’ αρχής οι Τούρκοι ήταν δύο κυρίαρχα κράτη, κατάλυση της ΚΔ και ένωση των δύο κρατών υπό καθεστώς συνομοσπονδίας με σκοπό την ολοκληρωτική υπαγωγή της Κύπρου στην Τουρκία. Και το ήθελαν αυτό, όχι μόνο για εθνικούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή το Σχέδιο Ανάν σκοπό είχε την υπαγωγή της Τουρκίας στη Δύση μέσω Κύπρου (με στόχο πάντοτε τη Ρωσία), κάτι που, πέραν των Τούρκων πατριωτών, δεν το θέλει επίσης κανένας εχέφρων Έλληνας πατριώτης, έστω κι αν οι Δυτικοί κατάντησαν τον Τούρκο εχθρό μας, ενώ δεν είναι πραγματικά. Γι’ αυτό μιλούμε για εξ’ ανάγκης συμπεριφορά των Τούρκων. Επειδή, μέσω της λύσης του Κυπριακού διακυβευόταν ή ίδια η ύπαρξη της Τουρκίας. Διαφορετικά, τι εμπόδιζε αλήθεια τον πατριώτη Ερντογάν να δώσει πίσω όση κλεμμένη γη ήθελε στους Ελληνοκυπρίους, να κατέβει στην Κύπρο και να πίνει καφέ μαζί τους στα καφενεία, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους και κάνοντάς τους να ψηφίσουν ΝΑΙ; Απλά, ΔΕΝ μπορούσε, ούτε μπορεί να υπάρξει ποτέ λύση του Γόρδιου Δεσμού που ακούει στο όνομα “Κυπριακό”, ο οποίος θα κοπεί από την Ρωσία, τόσο για το καλό των Ελλήνων όσο και των Τούρκων.

Το απατηλό Αγγλοσαξονικό αυτό παγκόσμιο σχέδιο κατά της Ρωσίας, τους το χάλασε ήδη από το 2004 ένας λιλιπούτειος Τάσσος Παπαδόπουλος με το βροντερό ΟΧΙ που πρόταξε στο σχέδιο του ΟΗΕ, γνωστό ως Σχέδιο Ανάν, σώζοντας βασικά τόσο την Τουρκία, όσο και τη Ρωσία. Γι’ αυτό άλλωστε πιστεύω πως τον ξέθαψαν και βεβήλωσαν το σκήνωμά του, επειδή όντως το ΟΧΙ αυτό  απετέλεσε την δεύτερη αποφασιστική πράξη (η πρώτη ήταν το ΟΧΙ του 1940) για την αληθινή κατάρρευση και ακύρωση της Νέας Παγκόσμιας Δυτικής Τάξης (ΝΠΔΤ) από το αντίπαλο δέος (Ρωσία, Κίνα, BRICS), όσο εν τω μεταξύ οι Αγγλοσάξονες προκαλούσαν οι ίδιοι από μόνοι τους και ελεγχόμενα την κατάρρευση του Δυτικού οικονομικού συστήματός τους του χρέους (που δεν πήγαινε άλλο, αλλά επί του οποίου βασιζόταν η ΝΠΔΤ και ο παγκόσμιος έλεγχος της), με σκοπό την επανεκκίνηση και εσαεί διατήρησή του για τους λίγους που θα έμεναν μετά τους εμβολιασμούς και τους πολέμους. Η ελεγχόμενη αυτή οικονομική κατάρρευση της Δύσης σηματοδοτήθηκε από τις ελεγχόμενες κατεδαφίσεις των τριών πύργων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στην Νέα Υόρκη το 2001 (Google: “BBC Tower No.7”).

Η αληθινή όμως μη-ελεγχόμενη πια κατάρρευση του Δυτικού οικονομικού συστήματος έμελλε να ολοκληρωθεί πριν το 2030, λόγω κυρίως της κατευθείαν πλέον πολεμικής αντιπαράθεσης Ανατολής και Δύσης. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η αντιπαράθεση αυτή άρχισε να γίνεται αισθητή  με τον πόλεμο που άρχισε στην Γιουγκοσλαβία (1999) και συνεχίστηκε με το Ιράκ (2003), την Λιβύη & την Συρία (2011), την «πανδημία» (2020), την Ουκρανία (2022), την Παλαιστίνη (2023), και πιθανόν το Ιράν (2024). Επρόκειτο δε σύντομα να εξελιχθεί σε παγκόσμια αντιπαράθεση μέσα από μια σειρά άλλων πολεμικών επεισοδίων, πιθανόν σε Γεωργία, Αιγαίο, Κύπρο, Κόσοβο, Ταιβάν, κλπ., με αποφασιστικό τελικό επεισόδιο πριν τον Αρμαγεδδώνα την Μάχη των Στενών του Βοσπόρου (υπολογίζω 2024-2027). Τα πολεμικά επεισόδια συνόδευε η σθεναρή προσπάθεια αποδολαριοποίησης εκ μέρους Ρωσίας, Κίνας και των λοιπών BRICS, η οποία συνοδευόταν από την σταδιακή μείωση του δανεισμού των ΗΠΑ από την Κίνα (μέσω της παύσης αγοράς ομολόγων του Αμερικανικού Δημοσίου από την Κίνα), μαζί με το ξεπούλημα του ήδη υπάρχοντος κινεζικού αποθέματος Αμερικανικών ομολόγων, κάτι που θα σήμανε το τέλος των ΗΠΑ».

Αν ω μη γένοιτο ο Ελληνισμός της Κύπρου έλεγε ΝΑΙ στο Σχέδιο το 2004 και δεν υπήρχε Τουρκική υπαναχώρηση (δηλαδή, αν οι Τούρκοι δεν έλεγαν ΝΑΙ επειδή γνώριζαν πως εμείς θα λέγαμε ΟΧΙ, και «λυνόταν» το Κυπριακό), τότε μέχρι σήμερα (2023), δεν θα υπήρχε θέμα Τουρκίας. Θα ήταν ήδη Δυτική επαρχία-προτεκτοράτο. Επίσης, με το ΝΑΙ, η Ρωσία θα ήταν τελειωμένη και δεν θα υπήρχε θέμα Ουκρανίας και απειλής εκ μέρους της Ρωσίας κατά της Νέας Παγκόσμιας Δυτικής Τάξης (ΝΠΔΤ) και του συστήματος παγκόσμιου ελέγχου της μέσω του χωρίς αντίκρισμα αεριτζίδικου χρέους. Δεν θα υπήρχε επίσης ο πόλεμος του 2023 στην Παλαιστίνη. Επομένως, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το τεράστιο μέγεθος της ζημιάς που έχει προκαλέσει στην ΝΠΔΤ το ΟΧΙ της μικρής Κύπρου, και τι την περιμένει ακόμα μαζί με την Ελλάδα, η οποία επίσης έφερε τα πάνω κάτω εντός της ΝΠΔΤ με το απίστευτο ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά το 1940 και την ηρωική Ελληνική άμυνα που ακολούθησε κατά του Άξονα, η οποία άλλαξε βασικά τον ρου και την έκβαση του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Επειδή πάλι η Ρωσία θα ήταν από τότε τελειωμένη, αν η Ελλάδα δεν καθυστερούσε όσο καθυστέρησε τον Χίτλερ. Ενεργώντας  μόνο για την προάσπιση της τιμής και των συμφερόντων τους, Ελλάδα και Κύπρος έσωσαν χωρίς βασικά να το συνειδητοποιούν την Ρωσία από την εξολόθρευση της. Το ίδιο πράγμα θα συμβεί σύντομα και από πλευράς Ρωσίας (σαν αόρατη πνευματική ανταπόδοση) όσο αφορά την σωτηρία της Ρωμιοσύνης. Προασπίζοντας την τιμή και τα συμφέροντα της, η Ρωσία θα σώσει ασυναίσθητα και τον Ελληνισμό μαζί με τον Τουρκικό λαό, η καρδιά του οποίου χτυπά Ορθόδοξα.

Η Κύπρος ήταν το βοτσαλάκι στην σφενδόνη του Δαυίδ που θα έφερνε κάτω το βλάσφημο βδέλυγμα που αντιπροσωπεύει το Τουρκικό κράτος (όχι ο υπέροχος κόσμος της Τουρκίας, πλείστοι των οποίων είναι Ρωμιοί στη ψυχή), σώζοντας και την Ελλάδα μαζί. Μπορεί βέβαια να φανταστεί κανείς τι «φόβο θα τραβούσε» το βοτσαλάκι του Δαυίδ (η Κύπρος) κατά την πτήση του προς τον Γολιάθ (την Τουρκία), καθώς και μετά, σαν το άρπαζε ο Γολιάθ και το έριχνε βίαια στο έδαφος, πιθανόν ποδοπατώντας το... Αλλά, το τελικό αποτέλεσμα ανεξαρτήτως κόστους θα ήταν η καταστροφή του Γολιάθ (της Τουρκίας), δηλαδή η σωτηρία Ελλάδας και Κύπρου. Η πιθανή υπογραφή της οποιασδήποτε «λύσης» του Κυπριακού από τους ελληνόφωνους διεστραμμένους προδότες που ακόμα περιφέρονται στο πολιτικό σκηνικό θα είναι εκ προοιμίου άκυρη και θα διαρκέσει για ελάχιστο χρονικό διάστημα, μέχρι την αναγκαστική επέμβαση της Ρωσίας. Μάλιστα, μπορεί να τους κοστίσει και τις ζωές τους.

img 14112023 3
 
Λόγω της καλά ριζωμένης Ορθόδοξης πίστης της, δηλαδή της εγγενούς νοητικής ελευθερίας της, η Ρωσία αποτελεί απειλή για την Δυτική ΝΠΤ, σκοπός της οποίας είναι η υποδούλωση του πλανήτη, τόσο ψυχικά (νοητικά μέσω γενετικής τροποποίησης), όσο και σωματικά. Όμως, η επιχειρούμενη από την Δύση κατάλυση της Ρωσικής εθνικής κυριαρχίας δεν είναι εφικτή, λόγω επίσης και του Διαστημικού Προγράμματος της Ρωσίας που δεν επιτρέπει π.χ., στο σύστημα HAARP να επεμβαίνει στην Ρωσική επικράτεια, ούτε σε ενεργειακά όπλα (Directed Energy Weapons) να προκαλούν πυρκαγιές, σεισμούς, πλημμύρες, κλπ., ούτε στους δορυφόρους του συστήματος Starlink του (Elon Musk) να πετούν πάνω από την Ρωσία, παρακολουθώντας τον Ρωσικό πληθυσμό και τον Ρωσικό Στρατό, μολύνοντάς τους την ίδια στιγμή με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία τους.

Η Κίνα επίσης έχει το ανάλογο αεροδιαστημικό πρόγραμμα. Αποτελεί αναντίλεκτο γεγονός ότι η Ρωσία είναι ένας αντίπαλος, που ακόμα κι αν η Δύση κέρδιζε τον πόλεμο εναντίον της, εντούτοις δεν θα μπορούσε ποτέ να την νικήσει. Η Ρωσία από την άλλη, θα έχανε τον πόλεμο, τον οποίο όμως δεν θα τον κέρδιζε η Δύση, αλλά η Ορθοδοξία των Ρωμιών, που θα μιλούσε Ελληνικά και  Τουρκικά.

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, φαίνεται ότι το Κυπριακό το δημιούργησαν οι ίδιοι οι Βρετανοί (ως εντολοδόχοι της Αγγλοσαξονικής ελίτ του City of London) με σκοπό την εξολόθρευση της Ρωσίας, την οποία εξολόθρευση την προγραμμάτιζαν ήδη πριν καλά-καλά τελειώσει ο 2ος ΠΠ, αν όχι και από πολύ νωρίτερα. Δεν τα κατάφεραν όμως το 1945, επειδή ευτυχώς οι Ρώσοι Επιστήμονες είχαν εν τω μεταξύ ανακαλύψει κι αυτοί από μόνοι τους την ατομική βόμβα. Παρατηρώντας όμως τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα εντός της τρίτης δεκαετίας του 2000, καθίσταται όλο και πιο εμφανές πως το 1955 οι Βρετανοί (δηλαδή το City of London) υπολόγισαν λάθος. Έπαιξαν, κι απ’ ότι φαίνεται έχασαν τελικά το παιγνίδι με την Κύπρο, κάτι που θα φανεί πριν το τέλος του 2030, οπότε και θα σημάνει το αληθινό νικηφόρο τέλος του έπους της ΕΟΚΑ με την αληθινή απελευθέρωση της Κύπρου από κάθε ζυγό. Μέσω Κύπρου μάλιστα, οι Βρετανοί θα χάσουν επίσης και το παιγνίδι με τον υπόλοιπο Ελληνισμό στην Μικρά Ασία, το Αιγαίο και αλλού.

Το  φοβερό λάθος που έκαναν οι Βρετανοί έγκειται στο ότι πίστεψαν λανθασμένοι ότι «Τούρκοι» είναι οι αξιέπαινοι Βυζαντινο-Οθωμανοί (οι Ρωμιοί) που μιλούν Τουρκικά και κατοικούν στην Μικρά Ασία, ενώ στην πραγματικότητα, οι αληθινοί «Τούρκοι» (με την αρνητική σημασία της λέξης, όπως την εξηγούν οι  ίδιοι οι Τούρκοι) είναι τα αντεθνικά κλεφτοκράτη των Αθηνών και της Λευκωσίας, μαζί με μια μερίδα ξεφτιλισμένων άπιστων υποστηρικτών τους που μιλούν Ελληνικά χωρίς να είναι αληθινοί Έλληνες, ενώ η μεγάλη ελληνική πλειοψηφία βρίσκεται παγιδευμένη. Αν οι Βρετανοί δεν παρασύρονταν από την ανυπακοή των Ελλήνων κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία, καθώς και από το απίστευτο θράσος της ΕΟΚΑ στην Κύπρο επενδύοντας κυρίως υπέρ του προδοτικού Αθηναϊκού, και εξίσου προδοτικού Κυπριακού κράτους (αντί υπέρ της Τουρκίας), σήμερα θα ήλεγχαν πλήρως την Μικρά Ασία και την Κύπρο μέσω των δωσίλογων υποτελών Ελληνικών και Ελληνοκυπριακών πολιτικών πιονιών τους, και δεν θα αντιμετώπιζαν το θανάσιμο δίλημμα της Ρωσίας. Μέγιστη λανθασμένη πολιτική εκτίμηση που τους κοστίζει ήδη την Νέα Παγκόσμια Δυτική Τάξη, επειδή δεν υπάρχει τρόπος να τιθασεύσουν την Ρωσία χωρίς την Τουρκία, η οποία αποτελεί την αιχμή του δόρατος του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, και δεν υπακούει αν δεν την καταστήσουν πρώτα κυρίαρχη σε Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο (μέσω Κύπρου), κάτι που παρά τις φοβερές κακουχίες που συνεπάγεται ένα τρίτο και τελειωτικό ΟΧΙ εκ μέρους του εναπομείναντος Ελληνισμού, προσκρούει στην σθεναρή αντίσταση και αποφασιστικότητά του, η οποία βασίζεται στην Ορθόδοξη πίστη του.

Από τη στιγμή λοιπόν που η υποτιθέμενη «λύση» του Κυπριακού επί τη βάση της ΔΔΟ δεν αφορούσε τις δύο κοινότητες, αλλά:

  • την πραγματοποίηση των υπερεθνικών παγκόσμιων στόχων του City of London (με εντολοδόχο το κράτος της Βρετανίας) κατά της Ρωσίας από την μια, και
  • την ικανοποίηση των στόχων των Τούρκων για την επιβίωση της πατρίδας τους από την άλλη,

αποτελούσαν άσκοπες φλυαρίες οι οποιεσδήποτε λογικότατες εισηγήσεις αφορούσαν εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος. Επειδή, ας μην κοροϊδευόμαστε κι ας δούμε ότι πέραν του τουρκικού μαξιμαλισμού και των λοιπών εξάρσεων, οι Τούρκοι ενεργούσαν επίσης εξ’ ανάγκης για την διατήρηση της πατρίδας τους. Επειδή, χωρίς πολιτική και ναυτική κυριαρχία στην Κύπρο και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου, η Τουρκία γνώριζε καλά ότι θα έχανε και την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη, και το Κουρδιστάν, καθώς και ολόκληρη την Τουρκία τελικά.

Σκοπός της Τουρκίας ήταν και είναι να καταστεί κυρία του εαυτού της, δηλαδή να έχει κυριαρχία εκεί που θα δικαιούται πλέον να βρίσκεται νόμιμα. Δηλαδή στο Αιγαίο μέσω των ναυτικών διαδρόμων Μητσοτάκη, και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο μέσω Κύπρου. Επειδή χωρίς αυτή την ναυτική κυριαρχία, η Τουρκία θα περιοριζόταν σταδιακά σ’ ένα μικρό κομμάτι της Ανατολίας, όπου δεν θα διαδραμάτιζε πια κανένα ρόλο (βλ. σε μετάφραση από τα τουρκικά το αριστούργημα πολιτικής σκέψης του İbrahim Karagül στην εφημερίδα Yeni Şafak: «Το Σύνδρομο της Περικυκλωμένης Χώρας»). Μάλιστα, το θέμα της κυριαρχίας που ζητούσε η Τουρκία ήταν ο αληθινός λόγος για τον οποίο οι Αγγλοσάξονες έδωσαν οδηγίες στον Κύπριο Πρόεδρο να μην συμφωνήσει «λύση» στις συνομιλίες του Crans-Montana τον Ιούνιο του 2017, όταν «υποτίθεται» είχε δήθεν δεχτεί τα πάντα η Τουρκία. 1

----------

1. Αποτελεί ύψιστη υπαρξιακή άγνοια (αν όχι και ανοησία) το να διανοείται καν κάποιος, πως θα ήταν ποτέ δυνατόν να φύγει ο διορισμένος από τους δανειστές Πρόεδρος της Κύπρου (εκτελεστικός εντολοδόχος του χρέους) από τις συνομιλίες για δικούς του μικροκομματικούς σκοπούς, ενάντια στη θέληση του παγκόσμιου δανειστή. Αυτά είναι φαιδρότητες, αν όχι ιστορίες για αγρίους.

Ενώ λοιπόν οι Δυτικοί ήθελαν να φέρουν πίσω την Τουρκία στη Δύση με σκοπό να την ρίξουν πάνω στην Ρωσία θεωρώντας την αναλώσιμη, οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν είχαν καμία απολύτως πρόθεση να θυσιάσουν τους εαυτούς τους και την πατρίδα τους στον βωμό της διαστροφής της Νέας Παγκόσμιας Δυτικής Τάξης (ΝΠΔΤ). Τέλος του 2023, οι Αγγλοσάξονες βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού, επιζητώντας απεγνωσμένα μια προβοκάτσια, ή οποία θα έφερνε την Τουρκία σε σοβαρή αντιπαράθεση με την Ρωσία (π.χ., στο Idlib, Αfrin, κλπ.) με σκοπό να την αναγκάσουν να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ. Οι Δυτικοί υπολόγιζαν ότι μετά από μια στημένη Ρωσική πρόκληση, η Τουρκία δεν θα είχε πια άλλη επιλογή από το να αφήσει στην άκρη τους ενδοιασμούς της, συνασπιζόμενη πλήρως και αμετάκλητα με τους Δυτικούς «συμμάχους» της κατά της Ρωσίας. Επειδή, με ή χωρίς τον Ερντογάν, χωρίς σοβαρή Δυτική προβοκάτσια, απλά δεν υπήρχε τρόπος να τα καταφέρει η όποια μετά-Ερντογάν πολιτική ηγεσία να πείσει τον Τουρκικό λαό να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Αυτό και μόνο θα αποδείκνυε πόσο σοφή και συνετή ήταν η δικτατορική διακυβέρνηση Ερντογάν, αποστομώνοντας όσους ήταν ανόητα και αδιάκριτα υπέρ της Δυτικού τύπου δημοκρατίας, η οποία μπορούσε να ισχύσει αποκλειστικά και μόνο σε υπαρξιακά ώριμους, φιλοσοφημένους και πληροφορημένους λαούς, όχι σε όχλους αιχμάλωτους στην αμάθεια και τα ηδονιστικά πάθη τους.

Οι Ρώσοι γνώριζαν πως τα καμώματα Ερντογάν ήταν μόνο και μόνο για να εκβιάσει Ελληνικές παραχωρήσεις από τους Δυτικούς (που κατείχαν οικονομικά Ελλάδα και  Κύπρο) υπέρ της Τουρκίας, και πως μόλις ικανοποιούνταν τα Τουρκικά αιτήματα περί Γαλάζιας Πατρίδας και Κύπρου, τότε ο Ερντογάν θα απομακρυνόταν, και η νέα Τουρκική ηγεσία θα εύρισκε το πρόσχημα που θα της επέτρεπε να επιστρέψει στο Δυτικό Νατοϊκό στρατόπεδο εναντίον τους. Επομένως, αν και υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στη Δύση και την Τουρκία που αφορούσαν την έκταση της Τουρκικής κυριαρχίας σε Κύπρο και Αιγαίο, δεν ήταν παρά φαινομενική η ρήξη ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία. Ουδείς γνωρίζει ποιος είναι πραγματικό ο Ερντογάν. Εκείνο όμως που όλοι γνωρίζουν είναι πως είναι πατριώτης, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της Τουρκίας.

Αν και αυτό δεν άρεσε στους Αγγλοσάξονες, εντούτοις επέτρεψαν την επανεκλογή του χωρίς να πουν κουβέντα για δικτατορία, καλπονοθεία, κλπ., θεωρώντας τον σαν πόλο σταθερότητας, κάποιον που, έστω με την ομαλή αποχώρησή του, θα μπορούσε να οδηγήσει ενωμένη την Τουρκία στην γραμμή πολεμικής αντιπαράθεσης της με την Ρωσία. Επειδή, αν τον σκότωναν, τότε η Τουρκία θα αποσταθεροποιείτο και θα ήταν άχρηστη για τον παγκόσμιο ρόλο της κατά της Ρωσίας. Συνεχίζουν μάλιστα να τον χρειάζονται ενόσω αποκαλεί την Παλαιστινιακή Χαμάς «απελευθερωτική οργάνωση», όταν την ίδια στιγμή απαιτούν παραίτηση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, επειδή είπε ότι η επίθεση της Χαμάς κατά του Εβραϊκού κράτους τον Οκτώβριο του 2023 δεν ήρθε από το πουθενά. Δηλώνουν μάλιστα ανερυθρίαστα πως δεν επηρεάζεται η σχέση τους με την Τουρκία λόγω της υποστήριξής της στην Χαμάς. Όπως ούτε επηρεάστηκε βέβαια η σχέση τους με την Τουρκία λόγω του ότι είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που δεν εφάρμοσε ποτέ τις Δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Τόση μεγάλη σημασία είχε γι’ αυτούς η Τουρκία, όσο βέβαια κατείχε τα Στενά του Βοσπόρου, κάτι που εν πάση  περιπτώσει θα έπρεπε να ανησυχεί τον Ελληνισμό. Αλλά, οι Ελληνόφωνες ηγεσίες του ήταν ήδη παραδομένες.

Όσο λοιπόν οι Δυτικοί προσπαθούσαν να λύσουν το Κυπριακό για να ικανοποιήσουν την Τουρκία έτσι ώστε να επιστρέψει στη Δύση κατά της Ρωσίας (ο Μητσοτάκης ήταν ήδη δεδομένος με την παραχώρηση στους Τούρκους διαύλων στο Αιγαίο), οι Ρώσοι ευτυχώς θα έκαναν ό, τι χρειαζόταν για να μην «λυθεί» το Κυπριακό και το Αιγαίο.

img 14112023 4
 
Σκοπός των Ρώσων ήταν να βρουν το πρόσχημα που χρειάζονταν για να αρπάξουν την Κωνσταντινούπολη, ακυρώνοντας έτσι μια και καλή τα σχέδια των Δυτικών που συγκέντρωναν δυνάμεις στη Μεσόγειο με σκοπό να περάσουν τον Βόσπορο εντός της Μαύρης Θάλασσας κατά της Κριμαίας. Το πρόσχημα αυτό θα τους το έδιναν οι ίδιοι οι Τούρκοι όταν θα έφταναν στο αμήν και θα εκστράτευαν κατά Αιγαίου και Κύπρου, πιθανόν με εκτεταμένες σφαγές στην Κύπρο. Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο να χαθεί η Νέα Παγκόσμια Δυτική Τάξη τους (μια σκοτεινή πνευματική τάξη), αν οι Αγγλοσάξονες δεν καθιστούσαν την Τουρκία κυρίαρχη στο Αιγαίο και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τουλάχιστον θα την καθιστούσαν ζωτικά επικίνδυνη για την Ρωσία, δίνοντάς της προ-κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και την Κύπρο (μέσω του 50:50).

Με δεδομένη την χυδαία μειοδοσία του διεστραμμένου ελληνόφωνου πολιτικού προσωπικού του Αθηναϊκού κράτους της μεταπολίτευσης (που έμελλε να το εκτελέσει σύσσωμο ο λαός μετά το μεγάλο κακό), οι Αγγλοσάξονες επρόκειτο να δώσουν στην Τουρκία που μέχρι τότε ήλεγχε την διέλευση από τα Στενά, επίσης και τον έλεγχο της πρόσβασης στα Στενά [από κάτω προς τα πάνω (προς την Μαύρη Θάλασσα), μέσω των ναυτικών διαύλων Μητσοτάκη], τον οποίο έλεγχο μέχρι τότε εξασκούσε η Ελλάδα, καθώς βέβαια και διέξοδο από πάνω προς τα κάτω, εντός της μέχρι τότε κλειστής Ελληνικής λίμνης του Αιγαίου.

Ήθελαν μία και μόνο μία χώρα (η Τουρκία) να έχει τον πλήρη έλεγχο του κοινού γι’ αυτούς Ελληνοτουρκικού χώρου, με σκοπό την απρόσκοπτη διέλευση υπό την Τουρκία των Νατοϊκών δυνάμεων στην Μαύρη Θάλασσα για την «απελευθέρωση» της Κριμαίας. Όπως όμως θα δούμε πάρα κάτω, ο Θεός τους έδινε ήδη μέθη και δεν ήξεραν τι έκαναν. Αυτή τη φορά όμως, η Ρωσία δεν επρόκειτο να ανεχτεί την παράνομη Τουρκική επίθεση κατά του Ελληνισμού που στόχευε την ίδια, όπως αναγκάστηκε να κάνει το 1999 με την παράνομη Δυτική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας, αποσπώντας της το Κόσοβο, το οποίο παρεμπιπτόντως θα ανακτηθεί σαν αποτέλεσμα όλων αυτών.

Μετά λοιπόν και τον αποκλεισμό της Ρωσίας από την Βαλτική θάλασσα, η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης (της δεύτερης Κριμαίας) καθίστατο επιτακτική ανάγκη για την Ρωσία.  Επειδή η Ρωσία έβλεπε πως, μετά τις παταγώδεις αποτυχίες του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και την ταυτόχρονη οικονομική χρεοκοπία της Δύσης, εκείνο που ακολουθούσε ήταν η απόφραξη της εξόδου της προς την Μεσόγειο (προς Συρία, κλπ.) στα Στενά του Βοσπόρου, με την παράλληλη είσοδο πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα. Ήταν το τελευταίο στάδιο του πολέμου (ένα εκ των οποίων ήταν εκείνο της Παλαιστίνης), εκείνο που θα μπορούσε θεωρητικά να αναχαιτίσει την Ρωσία, να της πάρει πίσω την Κριμαία και να την υποχρεώσει να συνθηκολογήσει προς εξαφάνισή της, έτσι ώστε να μπορέσει να προχωρήσει η Νέα Παγκόσμια Δυτική (τραπεζική και γενετική) Τάξη, την οποία ανέτρεψε η Ρωσία με την εισβολή της στην Ουκρανία, και η οποία Τάξη κατέρρεε ήδη κακήν-κακώς με την αποδολαριοποίηση (2023)... Όπως έχουμε αναφέρει, αυτός ήταν και ο αληθινός λόγος της μεγάλης συγκέντρωσης Δυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο, επίσης και για την προστασία του Εβραϊκού κράτους.

Ο πιο κάτω χάρτης της Βαλτικής Θάλασσας εξηγεί  γιατί η σύνοδος του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου 2023 έλαβε χώρα στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Επειδή είναι σαν να λέει στη Ρωσία:

«Σ’ έχω αποκλείσει στην Βαλτική, δεν μπορείς να βγεις στον Ατλαντικό, ούτε να μπεις στη Μεσόγειο από τα Στενά του Γιβραλτάρ».

Κι αυτό συνέβαινε όσο οι διαχρονικά ίδιοι Δυτικοί πολιτικοί υπάλληλοι των διεθνών τραπεζιτών είχαν δεσμευτεί ότι  το ΝΑΤΟ δεν θα προχωρούσε ούτε μια ίντσα τότε, σε αντάλλαγμα της ειρηνικής κατάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και όσο υπάρχουν ακόμα οι Συμφωνίες του Μινσκ.

img 14112023 5

Περικυκλώνουν τη Ρωσία επίσης κι από πάνω, από τον Αρκτικό Κύκλο (Σιβηρία) κατά μήκος του οποίου η Ρωσία έχει την μεγαλύτερη ακτογραμμή, σε μια απονενοημένη προσπάθεια να καταλύσουν και τη δική της εθνική κυριαρχία, όπως καταλύουν τις κυριαρχίες της Ελλάδας και της Κύπρου, το ίδιο που επιχειρούν να κάνουν και κατά της Τουρκίας, η οποία «ευτυχώς» για εμάς αντιστέκεται επιτυχώς, έστω εις βάρος μας. Κανένα όμως εγκληματικά κατευθυνόμενο ΜΜΕ σε Ελλάδα και Κύπρο δεν πρόβαλλε πολιτικούς, ή/και πολιτικούς αναλυτές που είχαν την τόλμη να λένε την αλήθεια σχετικά με το τι πραγματικά συνέβαινε κατά του Ελληνισμού στην πορεία εξυπηρέτησης του υπερεθνικού σχεδίου της Δύσης κατά της Ρωσίας. Πρόβαλλαν μόνο όσους μιλούσαν για «λύση» που ήταν δήθεν υπέρ των δύο κοινοτήτων, ωσάν να μην υπήρχαν τόσα και τόσα άλλα φλέγοντα διεθνή θέματα στον κόσμο, κι «έπρεπε» να λυθεί αμάν-αμάν, σώνει και καλά το Κυπριακό, το οποίο δεν αποτελούσε απειλή για την διεθνή ασφάλεια. «Μόνη λύση, η λύση» έλεγαν ανόητα, χωρίς να έχουν καν πρώτα καθορίσει το ποια είναι η βάση του προβλήματος, και τι θα μπορούσε να σημαίνει «λύση» επί τη βάση αυτή. Αν το έκαναν, θα αντιλαμβάνονταν αμέσως ότι πρόκειται περί Γόρδιου Δεσμού, που δεν λύνεται αλλά κόβεται. Και επρόκειτο σύντομα να κοπεί, αρχικά φαινομενικά υπέρ των Τούρκων, αλλά τελικά και πραγματικά υπέρ των Ρωμιών (Ελλήνων & Τούρκων). Ήταν άραγε τυχαίο που ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, υπεύθυνος για τις συνομιλίες, λεγόταν «Κόμπος», δηλαδή Δεσμός;

Για να καταστήσουν μάλιστα το Κυπριακό απειλή που να δικαιολογεί το δήθεν επείγον της λύσης, καθώς βέβαια και για να πιέσουν ακόμα  περισσότερο την Τουρκία να επιστρέψει στο Δυτικό στρατόπεδο, οι Βρετανοί έδωσαν υπέρμετρη σημασία στο θέμα του δρόμου της Πύλας το καλοκαίρι του 2023. Ενώ σκοτώνονταν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και αλλού, κι ενώ άλλα τόσα εκατομμύρια πέθαιναν από την πείνα παγκοσμίως, σύσσωμη η Δυτική διεθνής κοινότητα κατέβηκε στην  Κύπρο, επειδή έκαναν ένα δρόμο οι Τούρκοι εντός της Νεκρής Ζώνης της Κύπρου στο χωριό Πύλα, παραβιάζοντας το καθεστώς της Νεκρής Ζώνης, ενόσω δεν έλεγαν λέξη για την κραυγαλέα παραβίαση της παράνομης κατοχής του 36% του Κυπριακού εδάφους. Τόση πολλή διεθνής υποκρισία επικρατούσε, ή ίδια με όταν έσκιζαν τα ιμάτια τους από δήθεν ιερή αγανάκτηση, επειδή ο Ερντογάν πολύ ορθά μετέτρεψε την Αγία Σοφία από Μουσείο σε τζαμί, δηλαδή σε χώρο θρησκευτικής λατρείας. Ο αληθινός λόγος των υποκριτικών αντιδράσεων σχετικά με την Αγία Σοφία δεν ήταν βέβαια επειδή αγαπούσαν τον Χριστό, αλλά επειδή δεν αναγνώριζαν Τουρκική κυριαρχία επί της Πόλης, παρά μονάχα διοικητική εξουσία. Στ’ αλήθεια, ποιοι νόμιζαν ότι ήταν;

Όσο δε αφορούσε τους Κύπριους πολιτικούς υπαλλήλους των παγκόσμιων δανειστών, οι οποίοι δεν έλεγαν λέξη για όλα τα πιο πάνω, αυτούς τους περίμενε άσκημο βιολογικό τέλος από τον λαό. Επειδή θα υπερίσχυε το θέλημα του Θεού, δηλαδή δεν θα πετύχαινε το καταχθόνιο Δυτικό σχέδιο και θα παρέμεναν οικτρά εκτεθειμένοι. Ο ηθικός και εθνικός ξεπεσμός, η υποταγή και υποτέλεια των Ελληνικών και Ελληνοκυπριακών πολιτικών ηγεσιών ήταν πέρα από κάθε προηγούμενο και κάθε φαντασία. Επειδή, ναι μεν η «φυλή» των Ελλήνων της Κύπρου δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, πλην όμως κανένας δεν εμπόδιζε τους «φυλάρχους» της από το να απαιτούν το αυτονόητο που είναι ότι:

«Από τη στιγμή που η Τούρκοι  δεν δέχονται πια την συμφωνημένη βάση επιμένοντας στα δύο κράτη, τότε εμείς απορρίπτουμε και καταγγέλλουμε πάραυτα την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) με την διαστροφή της πολιτικής ισοπέδωσης του 50:50, απαιτώντας αποκατάσταση της προ του 1974 συνταγματικής τάξης, με την άμεση απόσυρση του Τουρκικού στρατού, την επιστροφή των προσφύγων, και την καταβολή αποζημιώσεων. Σίγουρα μάλιστα, δεν δεχόμαστε ποτέ να δημιουργήσουμε κοινό κράτος ανάμεσα σε δύο ανεξάρτητα πλέον κράτη».

Όπως έχουμε αναφέρει, με τον όρο «πολιτική ισότητα 50:50», οι διεστραμμένοι Βρετανοί εμπνευστές της «λύσης» αποσκοπούσαν στο να ισοπεδώσουν τις δύο κοινότητες, διατηρώντας οι ίδιοι την κυριαρχία της Κύπρου. Διαφορετικά, είναι αυτονόητο πως όλοι οι πολίτες σε οποιοδήποτε κράτος, είναι όλοι ίσοι ενώπιον του νόμου, με ίσες ευκαιρίες, δικαιώματα, κλπ., και  μόνο «ομοιο-πολό-φιλοι» άνθρωποι (δηλαδή ισοπεδωτές των πόλων της ζωής) θα καταδέχονταν ποτέ να μιλούν καν για «πολιτική ισότητα». Ήταν δε ευτύχημα που οι Τούρκοι δεν ήταν τέτοιοι. Από μόνο του όμως το γεγονός αυτό, δηλαδή το ότι δεν υπήρχε ανδρείος Έλληνας ηγέτης (άνδρας ή γυναίκα) να προασπίσει την τιμή του λαού του μπροστά στη διαστροφή της φύσης (τελευταίος τέτοιος ανδρείος ηγέτης ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος), αποδεικνύει την υποταγή των Ελληνόφωνων πολιτικών ηγεσιών σε αλλότρια εωσφορικά κέντρα, καθώς βέβαια και το ότι η συγκεκριμένη «λύση» της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με την πολιτική ισοπέδωση του 50:50 (που την έλεγαν δήθεν «πολιτική ισότητα») δεν αφορά ποσώς τις δύο κοινότητες, αλλά εξυπηρετεί ξεκάθαρα τα συμφέροντα αυτών των διεστραμμένων παγκόσμιων κέντρων.

Το θέμα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δήθεν με την υπογραφή συνυποσχετικού ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία ήταν η δικαιολογία του ελληνόφωνου υποτελούς και προδοτικού πολιτικού κατεστημένου του Αθηναϊκού κράτους της μεταπολίτευσης, που είχε οδηγίες να παραδώσει το Αιγαίο στην Τουρκία, μετά την προδοτική «λύση» του Κυπριακού επί τη βάση του παραφύση διακανονισμού της ΔΔΟ (με ή χωρίς διπλή κυριαρχία), η οποία θα αποτελούσε και την βάση επί της οποίας θα «λυνόταν» επίσης το Αιγαίο, η Θράκη, η Κρήτη, αλλά και το Κουρδιστάν, και η Κωνσταντινούπολη, κλπ. Για να συμφωνήσει όμως η Τουρκία σε συνυποσχετικό, θα «έπρεπε» πρώτα να αλλάξει η βάση λύσης του Κυπριακού με τρόπο που η συμφωνία  να σηκώνει ερμηνείες που να αφορούν την κυριαρχία, όπως σήκωναν οι συμφωνίες εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που τελικά οδήγησαν στην συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα (2023) Τουρκική εισβολή του 1974 και την σημερινή απαίτηση (2023) για  ξεχωριστή τουρκική κυριαρχία του κατεχόμενου μέρους της Κύπρου, κάτι βέβαια που ήταν πολύ δύσκολο να το δεχτούν οι Αγγλοσάξονες. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούσε να υπάρξει λύση στην Κύπρο, και αποτελούσε πολιτική μωρία να πιστεύει κανείς ότι οι Τούρκοι θα επέτρεπαν να πετύχει το πρότυπο της Πύλας σαν βάση λύσης του Κυπριακού. Επειδή αν πετύχαινε, τότε αυτό θα σήμαινε το τέλος της Τουρκίας σαν ανεξάρτητου και κυρίαρχου έθνους.

Σκοπός της Τουρκίας μέσω της Χάγης (αν πήγαινε τελικά) ήταν η δημιουργία ενός δεύτερου Κυπριακού προβλήματος κατευθείαν με την Ελλάδα μέσω τετελεσμένων στο Αιγαίο (έστω για διάσωση ναυαγών, σεισμόπληκτων, πυρόπληκτων, πλημμυρισμένων, κλπ.), κάτι που θα ισοδυναμούμε με το τέλος της Ελλάδας, ακριβώς όπως τα στρατιωτικά τετελεσμένα στην Κύπρο ισοδυναμούν ήδη με το τέλος της Κύπρου. Φυσικά, με βάση την πρόνοια του Θεού και λόγω Ρωσίας, εκείνο που θα τελείωνε με απρόσμενο τρόπο και θα εξέλιπε τελικά μαζί με την Νέα Παγκόσμια Δυτική Τάξη, θα ήταν το Τουρκικό κράτος (όχι ο Τουρκικός λαός). Είναι δε αξιοσημείωτο ότι, αν και η απίστευτη ταύτιση Μακαρίου και κομμουνιστικού κόμματος της Κύπρου κατά τα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Αγγλοσαξονική ελίτ (και την Τουρκία) αποτελούν ξεκάθαρη εθνική μειοδοσία, εντούτοις αυτή η πολιτική ήταν που απετέλεσε την αιτία εξαφάνισης του κράτους της Τουρκίας με βάση το θέλημα του Θεού, με δεδομένο αυτό που αναφέρουμε πιο πάνω, δηλαδή το ότι οι Βρετανοί (και οι ελληνόφωνοι πολιτικοί μας) έπαιξαν και έχασαν στην Κύπρο λόγω Τουρκίας, κάτι που έσωσε κι εμάς, τόσο  από τα δικά τους νύχια, όσο και από εκείνα της Τουρκίας, και που ελευθέρωσε επίσης τον Τουρκικό λαό, που ήταν Ρωμιός στη ψυχή του.

Οι ναυτικοί δίαυλοι Μητσοτάκη και η δήθεν «λύση» του Κυπριακού συνιστούσαν μοναδικές ευκαιρίες για την Τουρκία να εκπληρώσει τα όνειρα της για αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επειδή της έδιναν από το πουθενά νομικά ερείσματα στο Αιγαίο και την ελεύθερη Κύπρο, δηλαδή κάτι σαν προ-κυριαρχία στους χώρους αυτούς, το οποίο έρεισμα, η Τουρκία θα έβρισκε το πρόσχημα (ή θα το δημιουργούσε), για να το μεταφράσει σε ντε φάκτο άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Π.χ., μετά από την βύθιση από την ίδια πλοίων με δεκάδες χιλιάδες παράτυπους μετανάστες και την γιγαντιαία επιχείρηση διάσωσης τους, που θα την ενορχήστρωνε η Τουρκία κατηγορώντας το Ελληνικό Ναυτικό για την τραγωδία, και περιορίζοντας το στρατιωτικά εκτός της περιοχής στην οποία η ίδια η Ελληνική κυβέρνηση θα της είχε δώσει νομικό δικαίωμα μέσω ναυτικών διαδρόμων. Παρομοίως και με μια στημένη προβοκάτσια στην Κύπρο.

Αν και οι Τουρκικές ενέργειες σε Αιγαίο και Κύπρο δεν θα άρεσαν σε κανένα Δυτικό «σύμμαχο», κανένας τους δεν θα προσέφερε την παραμικρή βοήθεια στην Ελλάδα ή την Κύπρο για να αντιδράσουν κατά των τετελεσμένων της Τουρκίας, αποκαλύπτοντας και στον τελευταίο Έλληνα το πραγματικό πρόσωπο των ούτω καλούμενων Δυτικών «συμμάχων» του. Αν δε η Ελλάδα ενεργούσε μονομερώς στρατιωτικά κατά του Τουρκικού Ναυτικού που θα απέκλειε το Ελληνικό μετά την μειοδοσία των πολιτικών της να δώσουν νομικά ερείσματα στην Τουρκία στο Αιγαίο, τότε η Ελλάδα θα παρουσιαζόταν σαν το επιτιθέμενο μέρος. Επειδή, η Τουρκία δεν θα είχε επιτεθεί πουθενά. Απλώς θα παρουσιαζόταν στα ελεγχόμενα επιτόπια Ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ σαν ο μεγάλος σωτήρας χιλιάδων μεταναστών, παρόμοιων με αυτούς του ναυαγίου της Πύλου (τον Ιούνιο του 2023), για τους οποίους, ήδη σαν μέρος του προδοτικού σχεδίου, η Ελληνική κυβέρνηση κήρυξε τριήμερο πένθος,  εθνικό μάλιστα, χωρίς οι πνιγμένοι να ανήκουν στο Ελληνικό έθνος.

Όμως, οι πιο πάνω προβοκάτσιες αποτελούσαν το «καλό» σενάριο, επειδή θα ερχόταν η στιγμή που με βάση τις προρρήσεις των Αγίων Γερόντων μας, η Τουρκία θα προχωρούσε μέσα στην απόγνωσή της στο απονενοημένο, θέλοντας να λύσει μια και καλή το πρόβλημά της με τον Ελληνισμό, ο οποίος ενεργούσε ως Δούρειος Ίππος των Αγγλοσαξόνων και του ΝΑΤΟ εναντίον της. Κάποια στιγμή, λένε οι Άγιοι Γέροντές μας, ο Τουρκικός στόλος θα ξεκινούσε με σκοπό να καταλάβει όλο το Αιγαίο (φτάνοντας μέχρι την Αθήνα), ενόσω με κάποια άλλη προβοκάτσια, ενδέχεται ο Τουρκικός στρατός να προέβαινε σε εκτεταμένες σφαγές στην ελεύθερη Κύπρο.

Ήταν εμφανές ότι, ή ίδια η Ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο συμμετείχε, αλλά πρωτοστατούσε κιόλας στην μειοδοσία, καθώς και ότι μόνο η Ρωσία μπορούσε να ανατρέψει την κατάσταση, κι αυτό όχι για να σώσει εμάς, αλλά για την δική της ασφάλεια και επιβίωση. Επειδή, η Ρωσία γνώριζε πως σαν η Τουρκία έπαιρνε από μόνη της κυρίαρχα αυτά που ήθελαν να τις δώσουν οι Αγγλοσάξονες χωρίς Τουρκική κυριαρχία (την Γαλάζια Πατρίδα μας και την Κύπρο), τότε θα συμμαχούσε με τους Δυτικούς, αφήνοντας τους να περάσουν στην Μαύρη θάλασσα προς κατάληψη της Κριμαίας και καταστροφή της Ρωσίας. Η Ρωσία όμως, λένε οι Άγιοι Γέροντές μας, θα άρπαζε πρώτη την Κωνσταντινούπολη, μόλις ο Τουρκικός στόλος έφτανε τα εξαμίλια στο Αιγαίο (δηλαδή στη μέση του Αιγαίου). Ήταν όμως εκπληκτικό το ότι σχεδόν κανένας Έλληνας πολιτικός αναλυτής, δημοσιογράφος, πολιτικός, ή άλλος που αποκαλούσε εαυτόν Χριστιανό Ορθόδοξο έδινε σημασία στο Άγιο Πνεύμα του Θεού (τον ίδιο τον Χριστό) που μιλούσε μέσα από τους Αγίους μας. Αν το έκαναν, θα ήξεραν και τι ακριβώς ακολουθούσε, επειδή το Άγιο Πνεύμα (ο Χριστός) είναι η απόλυτη κοσμολογική ύπαρξη αναφοράς, με βάση την οποία μπορεί να καθοριστεί οτιδήποτε στον κόσμο.

Όπως αναφέρουμε στις αρχές του Κεφ. 1.0, καθώς και στην υποσημείωση 1 (που την επαναλαμβάνουμε εδώ), οι δύο ελίτ (Αγγλοσαξονική και υπόλοιπη Δυτική) είχαν πάντοτε τον ίδιο στόχο (αυτό της τραπεζικής παγκοσμιοποίησης), αλλά διαφωνούσαν ως προς την κατεύθυνση, ή τον τρόπο με τον οποίο η κάθε μια τους ήθελε να πετύχει τον κοινό αυτό στόχο, αναλόγως των επί μέρους συμφερόντων της κάθε μιας. Στο τέλος υπερίσχυσε η Αγγλοσαξονική ελίτ, η οποία στη συνέχεια τσακώθηκε, τόσο με την Ρωσική ελίτ, όσο και με την Κινεζική, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος προς το τέλος του 2023 συνεχίζεται ο ίδιος στην Παλαιστίνη, πάντοτε βέβαια με στόχο την Ρωσία. Ο Πούτιν προσπάθησε επανειλημμένως να πείσει τους Αγγλοσάξονες να προχωρήσουν όλοι μαζί στην εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης (με ανθρώπινο πρόσωπο), κάτι με το οποίο συμφωνούσαν και οι Κινέζοι, αλλά οι Αγγλοσάξονες ήταν ανένδοτοι. Ήθελαν να υποτάξουν τους πάντες, δίνοντας εσφαλμένα υπερβολική αξία στο υπερόπλο τους, το Δολάριο.

Όλες οι ελίτ του πλανήτη ήθελαν να ξεφουσκώσουν το σύστημα του αεριτζίδικου χρέους αντικαθιστώντας το Δολάριο (επίσης και οι Αμερικανοί), επανεκκινόντας το σύστημα με σαφώς λιγότερο  κόσμο πάνω στη γη (συμφωνούσαν και οι Κινέζοι να περιορίσουν τον πληθυσμό και την οικονομία τους), κάτι που θα μπορούσε να γίνει σταδιακά μέσω μιας δικαιότερης κατανομής του γήινου πλούτου και ενός αυστηρού οικογενειακού προγραμματισμού. Οι Αγγλοσάξονες όμως επέλεξαν τους νάνο-γενετικού τύπου εμβολιασμούς προς στείρωση μεγάλου μέρους του γήινου πληθυσμού, αν όχι και προς εξολόθρευσή του. Έκαναν μάλιστα την επιλογή αυτή, κατηγορώντας την Κίνα (ο Τραμπ αποκαλούσε τον ιό «China virus»). Αποτέλεσμα της διαμάχης είναι ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος που «άρχισε» στην Ουκρανία και μαίνεται ήδη (2023) στην Παλαιστίνη με προοπτική σύντομα να εξελιχθεί στον βιβλικό Αρμαγεδδώνα όταν θα είναι έτοιμες Ρωσία και Κίνα, με καθοριστικό επεισόδιο πριν την έναρξη του, την μάχη των Στενών του Βοσπόρου. Μαζί βέβαια με τον πόλεμο μαίνεται και η μάχη της αποδολαριοποίησης, δηλαδή της αποκαθήλωσης του Δολαρίου από παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, κάτι που φαίνεται να το θέλει επίσης και το 80% το πλανήτη.

Για να ρίξουν λοιπόν στάχτη στα μάτια του Ελληνισμού που πίστευε ότι θα έβγαινε από την άθλια οικονομική μιζέρια στην οποία είχε περιέλθει λόγω των κατάπτυστων πολιτικών επιλογών που έκανε μέσα στην υπαρξιακή άγνοια και την απιστία του, οι υποτελείς «Έλληνες» πολιτικοί εγκληματίες ονόμαζαν δήθεν «συνεκμετάλλευση των φυσικών κοιτασμάτων του Αιγαίου» και δήθεν «αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας» την παραχώρηση στην Τουρκία από την Ελλάδα θαλάσσιων διαδρόμων στο Αιγαίο, αληθινός λόγος των οποίων ήταν βέβαια (όπως έχουμε αναφέρει) ο ολοκληρωτικός έλεγχος του Αιγαίου από την Τουρκία (Διέλευση, Διέξοδος και Πρόσβαση), με σκοπό να περάσουν στη Μαύρη Θάλασσα (προς την Κριμαία) οι Νατοϊκές δυνάμεις που μαζεύονταν στην Μεσόγειο με πρόσχημα την προστασία του Εβραϊκού κράτους. Άλλωστε για να γίνει συνεκμετάλλευση, θα έπρεπε πρώτα να ανήκουν στην Ελλάδα οι φυσικοί πόροι που υποτίθεται ήθελε να συνεκμεταλλευτεί. Δυστυχώς όμως, δεν ανήκαν. Απολύτως τα πάντα είναι υποθηκευμένα, συμπεριλαμβανομένων αυτών των ίδιων των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι τελούν υπό απόλυση με αποζημιώσεις σαν να μην είναι πολίτες κράτους, αλλά υπάλληλοι χρεοκοπημένης εταιρείας που θέλει να τους ξεφορτωθεί. Φυσικά λοιπόν, δεν υπήρχε καν θέμα συνεκμετάλλευσης.

Ούτε το θέμα της ενέργειας ήταν το ζητούμενο, παρά το ότι κάποιοι αφελείς συνέχιζαν να μιλούν για τον φανταστικό αγωγό East Med. Στην πραγματικότητα, ούτε καν ένοιαζε την Δυτική τραπεζική ελίτ αν θα είχαν ενέργεια οι Ευρωπαίοι, αν θα ξεπάγιαζαν, ή αν θα είχαν να φαν. Το ζητούμενο ήταν το ενιαίο Ελληνοτουρκικό στρατιωτικό μέτωπο υπό την Τουρκία κατά της Ρωσίας, με σκοπό να περάσουν οι Νατοϊκές ναυτικές δυνάμεις εντός της Μαύρης  Θάλασσας προς την Κριμαία. Η αληθινή ειρήνη δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο σε οτιδήποτε γινόταν από το ΝΑΤΟ, το οποίο είναι ξεκάθαρα ένας στρατιωτικός πολεμικός οργανισμός, που σαν τέτοιος απλά δεν προωθεί την ειρήνη. Βέβαια, μπορεί το ζητούμενο να ήταν να αποφευχθεί πόλεμος Ελλάδας-Τουρκίας εντός ΝΑΤΟ, αλλά ο λόγος αυτής της «ειρήνης» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία ήταν για να γίνει πολύ χειρότερος πόλεμος κατά της Ρωσίας.

Όμως, ο Ελληνισμός θα έβαζε ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο της Νέας Παγκόσμιας Δυτικής (Γενετικής) Τάξης (μετά το ΟΧΙ του 2004 που ακολούθησε το ΟΧΙ του 1940 καθοδόν προς το ΟΧΙ του 2024),  αρνούμενος έμπρακτα να δεχθεί την αλλαγή της βάσης λύσης του Κυπριακού σε δύο κυρίαρχα κράτη (μάλιστα με αναγνώριση των κατεχομένων).Έστω λοιπόν κι αν ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου ήταν κι αυτός πιόνι της ΝΠΔΤ, το ότι ο λαός αψήφησε τις πατροπαράδοτες πολιτικές ηγεσίες του εκλέγοντάς τον, είναι ενδεικτικό του ότι επρόκειτο να τις αμφισβητήσει ξανά (όπως και τον ίδιο τον Πρόεδρο), ιδίως όταν θα διακυβευόταν η φυσική επιβίωσή μέσω της διεστραμμένης «λύσης» του Κυπριακού. Δηλαδή, ερχόταν το τρίτο και τελειωτικό ΟΧΙ του 2024, το οποίο θα ανέτρεπε τα πάντα σε παγκόσμια κλίμακα, λόγω της σχέσης Κύπρου-Τουρκίας-Ρωσίας.

Ο Ελληνισμός είχε ξεχάσει τον Θεό και βάλει επιπόλαια την πίστη του σε σατανικούς ανθρώπους που τον έπειθαν ότι το παράλογο ήταν δήθεν λογικό, με αποτέλεσμα μετά τους κακόβουλους τοξικούς εμβολιασμούς, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που είχαν εμβολιάσει τους Έλληνες γενετικά να έδειχναν πια απροκάλυπτα το χυδαίο πολεμικό πρόσωπο τους, την ίδια στιγμή στοχεύοντας επίσης την αθωότητα των μικρών παιδιών. Ο ξεσηκωμός που ερχόταν σε Ελλάδα και Κύπρο θα ακύρωνε την όποια πολιτική «λύση» εν τη γενέσει της, και η πολιτειακή ανωμαλία που θα ακολουθούσε, θα έφερνε τα πάνω κάτω σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτός ο πόλεμος των εμπλεκομένων συμφερόντων (βλ. Βάσσος Λυσσαρίδης - Κύπριος ιστορικός/πολιτικός), θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου μεταξύ Ανατολής και Δύσης και θα οδηγούσε  τελικά στην ολοκληρωτική απελευθέρωση του Ελληνισμού, λόγω της ολοκληρωτικής καταστροφής της Τουρκίας, έστω με τεράστιο κόστος σε ζωές παγκοσμίως. Η Ρωσία θα έχανε τελικά τον πόλεμο, αλλά δεν θα τον κέρδιζε η Δύση. Μεγάλος χαμένος θα ήταν η εωσφορική Νέα Παγκόσμια Δυτική Τάξη, ένας σκοτεινός ιερός σκοπός για τις Δυτικές ελίτ. Αληθινός νικητής του πολέμου έμελλε να είναι η Ορθοδοξία των Ρωμιών με κέντρο την Κωνσταντινούπολη. Όλοι δε οι άπιστοι ελληνόφωνοι που πολεμούσαν χυδαία την Ορθοδοξία θα είχαν να αντιμετωπίσουν φοβερότατες συνέπειες από τον αφυπνισμένο λαό, ο οποίος θα επέστρεφε μαζικά στην ευσέβεια.

Εν πάση περιπτώσει, αποφασιστικός παράγοντας για το πότε θα ενεργούσαν κατευθείαν πολεμικά εναντίον του ΝΑΤΟ η Ρωσία και η Κίνα, ήταν ο ρυθμός αποδολαριοποίησης από τους BRICS, δηλαδή το πόσο γρήγορα θα κατέρρεαν η μια μετά την άλλη οι μεγάλες Δυτικές τράπεζες και τα χρηματιστήρια, καθώς και το μέχρι πού θα έφτανε ο πληθωρισμός και τα επιτόκια, προκαλώντας λαϊκές επαναστάσεις στις χώρες της Δύσης. Από στρατιωτικής πλευράς, Ρωσία και Κίνα ήταν πανέτοιμες (τέλος 2023), και το ότι όλα αυτά θα γίνονταν, αυτό είναι ήδη «γε-γο-νός», και αυτό θα είναι το αληθινό νικηφόρο πέρας, τόσο του 1821 όσο και του αγώνα του 1955-1959 κατά του City of London και όχι κατά του υπέροχου Βρετανικού λαού (βλ. Κεφ. 3.0 – πέρας/Περατούμενο), καθώς βέβαια και το αληθινό νικηφόρο πέρας της ένδοξης Μικρασιατικής Εκστρατείας του 1919-1922. Το απολύτως σίγουρο πάντως είναι ότι τερματίζεται σύντομα η Τουρκική κατοχή της Κωνσταντινούπολης και της Αγίας Σοφίας και απελευθερώνονται οι λαοί της Μικράς Ασίας, καθώς κι αυτός ο ίδιος ο Τουρκικός λαός.

Χριστόδουλος Πιερίδης
Νοέμβριος 2023